The Rain | Dreamnotfound

20.𝑏𝑜̈𝑙𝑢̈𝑚

Karanlığın içinden gelenler
(Geri geldim biraz bile olsun üzüntüm geçti :))

Çıkan fırtına ona engel olmuştu herkes şu an çık çıkmadan salonda oturuyordu

Cama çarpan damlaların sesi çoğalıyordu ve rahatsız edici hale geliyordu

Çıkan şimşek sesleri George'u korkutmaya yetmişti

Koltukta oturan çocuk yere indi koltuğa sırtını dayadı bacaklarına kendine doğru çekip elleri ile kenetledi
Kendini yere attı şu an yan bir şekilde zeminin üzerinde duruyordu

"George ciddi misin kalk ordan hasta olcaksın"

"Ne zamandan beri beni ve sağlığımı düşünmeye başladın"

"*iç çekme* hadı çocuk kalk illia kucağıma mı alıyım yani?"

Clay ayağa kalktı ve yerdeki çocuğu kucağına aldı yatak odasına doğru götürüyordu onu. George un aklında kirli düşünceler vardı
Clay ise uyumak istiyordu

Sapnap çoktan koltukta uyuya kalmıştı
Clay önce Goerge'u yatağa attı(fırlatmak anlamında sikmedi çocuğu)ardından Sapnap'ib üstüne örtü örttü

Odasına döndüğünde George'u uyurken buldu o da yavaşça yanına uzandı.

Çocuk ay ışığında daha da bir güzel görünüyordu sanki Clay çocuğa bakmaya devam ediyordu

"Daha ne kadar bana bakmaya devam ediceksin"

Dedi uyumaya çalışan çocuk

"S-sana baktığım falan yok benim uyuyordum"

"Tabi uyurken konuşmayı öğrendin zaten"

"Hmhm"

"Offf canım sıkıldı"

"Oynayalım mı"

"bEN gEy DeğİliM"

İkili birkaç saat konuştuktan sonra önce George ardından Clay uykuya daldı

Sabah...

Clay evde ilk uyanandı. Önce duşa sonra da odasına giyinmeye gitti... üstünü giyinirken yüzük dikkatini çekmişti 4 gündür hiç oraya gitmemişti ama bir sıkıntı vardı

Yüzük parlıyordu?!?! Ama George hala yataktaydı, Clay merakına yenil düşüp yüzüğe dokunmuştu

"Ahhhğğ... Sen Clay olmalısın-"