Fall in love•Sebastian Stan

5

Konuşmamız bitmişti ama görüşecektik. Beş saat sonra. Bu çok heyecanlı olacaktı.

Aşırı heyecanlıydım. Kombin yapmam gerekiyordu.

Tekrar işten kovulduğumu unutmuştum. Hatırlayınca birden yüzüm düştü. Bunu aileme söylemeliydim. Belki de ailemden önce kardeşime.

Telefonumu çıkarıp onu aradım.

"Naber bayan Stan?"

İşten kovulmasam buna gülebilirdim. Heyecanlanabilirdim.

"İyi."

"Ne oldu? Kötü bir şey mi oldu?"

Anlamıştı kötü bir şey olduğunu. Anlamalıydı zaten, kardeşimdi o benim.

"Evet.."

"Ne? Ne oldu? Sebastian ile mi ilgili?"

"Hayır."

Sanırım direk söylemek daha iyi olurdu. En azından benim için.

"Kovuldum."

"Ne?! Haberler yüzünden değil mi?"

"Evet.. Ama sakın annemle babama söyleme. Yeni bir iş bulunca söyleyeceğim."

Hem o zaman endişelenmezlerdi.

"Üzgünüm. Oraya gelip iş bulmana yardım edebilirim ve sana."

"Gerek yok Diana gerçekten."

Annem, babam ve o başka bir ülkede yaşıyorlardı. Ve ben de okumak için gelmiştim buraya.

"Kapatıyorum. Seni sonra ararım."

Ağlamaya ihtiyacım vardı ve konuşurken ağlayamazdım.

Cevabını beklemeden telefonu kapattım. Biraz ağladım.

Kardeşime buluşmamızdan bahsetmeyi unutmuştum. Aslında biraz da onun için aramıştım. Ama onu bir daha aramayacaktım. Kendi başıma da hazırlanabilirdim.

Çok abartılı olmadan giyindim. Ama romantik giyinmeye çalıştım. Eldiven de giydim. Takmıştım biraz. (Medya) Sanırım biraz abartmıştım.

Ama s*ktir et kaç kez Sebastian Stan kadar harika bir insan ile buluşuyorum ki.

Yediye iki saat kala çıktım. Çünkü yol uzundu ve taksi ile gideceğim için iyice uzamıştı.

İlk önce arabama baktım hala eski yerinde mi diye. Ve oradaydı. Sonra hızlıca ilk karşılaştığımız yere gittim.

Bu sefer Eyfel kulesi kalabalıktı. Ama benim olduğum yeri kimse bilmiyordu sanırım. Aslında Sebastian'ın nasıl burayı bulduğunu merak ediyordum.

Biraz daha bekledikten sonra saate baktım.

19;16

Hala gelmemişti. Ama o ünlüydü. İşi çıkmış olabilirdi. Hayranlarla karşılaşmış olabilirdi. En basitinden trafiğe yakalanmış olabilirdi.