1.Bölüm

100 7 2
                                    

Gri gökyüzünün esintisi yüzüme çarpıyor ve saçlarımın uçuşmasına neden oluyor. Açlığıma yenik düşmemek için çırpınıyorum. Insanların hayatını karartmak istemiyorum. Onları yemek istemiyorum. Sadece kahve. Kahve bana yeter.
Evime yaklaştım. Beyaz renkli, büyük bahçesi olan bir ev. Kapıyı tıklattım. Annem sıcak bir gülümsemeyle kapıyı açtı. "Hoşgeldin Airi" dedi. Bazen annem berbat günlerimde yüzümü güldüren tek şey. Onu bu yüzden çok seviyorum.
Tanıdığım Ghoulların çoğu anne babasını yediği için yanlız yaşıyor. Ben annemle birlikte yaşıyorum. Babam ben küçükken gittiği iş gezisinden hala dönmedi. Annemin içinde geleceğine dair bir umut var. Ben onun birdaha gelmeyeceğini bizi terk ettiğini 6-7 yaşlarındayken anladım. Hep onun gelmesini beklerdim. Okuldan sonra odama koşup pencereden onun gelmesini beklerdim. Ama o hiçbir zaman gelmedi. Ümidimi o gün kaybettim.
İçeri girdim ve annemin bana yaptığı kahveden bir yudum aldım. Annemin kahvesine bayılıyorum. "Enfes olmuş anne" dedim. Yüzüme zorlada olsa bir gülücük kondurmaya çalıştım. Annem bunu gördü ve bana "Ne oldu?" diye sordu.
Cidden bana ne olduğu hakkında bir fikrim yoktu. Bu gün üzerimde bir halsizlik vardı. Azusa en iyi arkadaşım. Onla bu gün konuşamadık. Bundan olsa gerek.
"Azusa bu gün okula gelmedi" dedim iç çekerek. Annemde tek kaşını havaya kaldırdı ve "Tamam, telefon denen aleti kullanırsan moralin düzelebilir" dedi alaycı bir ses tonuyla. Sonra birbirimize baktık ve güldük. Cidden moralim birazda olsa düzelmişti.
Telefonun yanına gittim ve Azusa'nın numarasını tuşladım. Çatlak bir ses tonuyla "Alo" dedi. Sesi berbat geliyordu. "Azusa hastamısın!" dedim endişeli bir ses tonuyla. "Evet, beden eğitiminden sonra soğuk su içmiş olabilirim..." dedi. Onu o kadar uyarmıştım. "Beni dinleseydin böyle olmazdı işte" dedim ve konuşmasına izin vermeden "Şimdi dinlen sonra konuşuruz" dedim ve telefonu kapattım. İçim rahatlamıştı. Artık ona ne olduğunu neden okula gelmediğini biliyorum.

Azusa bir insan Kaname de öyle. Ben bir Ghoul'um. Sadece ben değil dışarıda binlerce Ghoul var. Bu yüzden Azusa yada Kaname okula gelmediğinde onlara birşey oldumu diye endişeleniyorum. Onlara birşey olursa kendimi asla affedemem...

GHOULS OUT Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin