Kafami kaldirmadan yanitladim "Baska bir yere gec.""Baska yer yok yanina oturacagim kayarsan."diye o tanidik ses konustu.Aman tanrim beni nerden bulmustu ve eger bulan oysa basim dertte demektir.Istemeyerek kafami kaldirdim,malesef oydu bana siritrak bakiyordu.Ona ters bi bakis attim ve sirayi ayirip ona dogru ittirdim ama yapmak istedigim kafasina gecirmekti.Onu gordugumde kendimden binlerce kez tiksiniyorum hala.Sirayi orda birakarak sandalyesini siramin yanina cekti.O sirada beni azarlamaya hazir bekleyen yeni hoca ile goz goze geldim.Sanki yillardir ben burdaymisim gibi "Artik ciksan..."dedi.O asik surati ile sonra goruscez bakisi atarken, ben ise ondan kurtulmanin sevinci ile sirita sirita siniftan ciktim.Hoca da cikti mudurun yerini gosterdi ve "Ailenden birine soyle seni pskologa gotursunler." diye tavsiyede bulundu.Icimden -yok ben almayayim- derken kafami salladim.Mudurun odasina girdim o klasik filmlerde olur ya mudur arkasinu havali havali doner ve otur der , evet bizim mudur onu yapmaya calisirken yere dustu.Ben de dogal olarak guldum.Ama o beni daha cok azarladi.Onun soylediklerini "Sen cok bla bla bla ve aileni bla bla ..." gibi duyuyordum.Sustugunda "Bittiyse gidiyorum."dedigimde once bozuldu ama ugrasmayarak kapiyi gosterdi.Cantami siniftan aldim ve eve dogru yurumeye basladim.Yollar cok kalabalik degildi sabaha gore ,sabah diyince aklima yine mavi gozlu o cocuk geldi.Acaba sevgilisi var miydi? -Sana ne ki sanki bi daha gorebilecen- diyen ic sesimle kavga ediyordum.Tam o sirada biri ustume atladi.Ciglik attim kimse yok muydu?!?.Herkes nereye kaybolmustu kafama birsey gecirdiler ama onumj az cok secebiliyordum. Ama onun adamlari oldugunu anlamistim ve aglamaya basladim. Sonra bazi sesler duydum beni tutan kollar cekildi yere dustum.Ayak sesleri geliyordu.Korkarak geriye cekildim ama arkamda duvar vardi.Gitcek yerim kalmamisti tipki o gun gibi cigliklarimin icinde boguluyordum sesim cikamiyordu.Goz yaslarim nehir gibi akiyordu.Yumusak bir el koluma dokundu ayaginin oldugunu dusundugum yere tekme attim sanirim dogru yere gelmisti cunku ciglik atarak yere dustu.Bunu firsat bilerek ayaga kalktim ama kafamda hala bir sey vardi.Duvari elimle bulup hizli hizli yurumeye calisiyordum.Ama ayak sesleri duyuyordum.Ne kadar hizli geliyordu yoksa ben mi cok yavastim.Daha da cok korkmaya baslasim.Cunku ayak sesleri tam arkamdaydi.Bir anda "Dur!Onunde.." derken arkamdaki ses kafami bir seye carptim.Bir anda yere coktum.Kafami neye carptiysam zonkluyordu.Ama arkamda o var diye ayaga kalkmaya calistim.Yine yumusak bir el kolumdan tuttu ama bu sefer beni yere cekti ve kafamdakini kaldirdi."Hey hey tmm gecti.Sakin ol benim, o adamlar da kimdi?Seni nereye goturuyorlardi?..." derken her sey bulanikti goz yaslarim yuzundenzaten kim oldugunu anlayamadigim ama tanidik olan ses bir anda endiseli bir sekilde ...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
PESSIMISTE
De Todo''Degişik ve sıradışı hayatım hakkında en ufak bir fikrin olamaz, git başımdan!'' dedikten sonra kulağına kulaklığını takıp yürümeye başladı.Ama müziğe o kadar dalmişti ki kornasını duymadığı tır üstüne geliyordu.Barry ''Riley!Riley!!''diye bağırdı...
