Sabah uyandığımda saatin 6 olduğunu gördüm ve tam kafamı geri yastığımakoyacaktım ki kapı bir anda açıldı. Felix koşup yatağa atladı ve zıplamaya başladı. "UYAAAANNN BUGÜN İŞ VARRRRR" diye bağırmaya başladı. 3 yaşındaki bebekler gibiydi ve bu onu çok tatlı yapıyordu. "Daha saat 6 , 9'da orada olmamız gerek 3 saat ne yapmamızı bekliyorsun?" dedim uykulu sesimle. Zıplamaktan yorulduğu için yanıma yattı ve tavana bakmaya başladı. "Yavaş yavaş hazırlanmayı seviyorum ve işe gidene kadar sabah yürüyüşü yapıyorum"dedi. Bende sabah yürüyüşü yapıyordum ama işe giderken oluyordu bu zaten. Ekstra bir şeye gerek olduğunu düşünmüyorum açıkçası. Ama Felix'in hevesini kırmamak için " tamam,öyle olsun"dedim. Yine heyecanlı bir bebek gibi sevinerek odadan koşar adımlarla çıktı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Pinterestte karşıma çıkan bu kombinin kıyafetlerini internetten sipariş vermiştim ve bugün ilk defa giyeceğim için mutluydum . Giyindikten sonra odamın karşısındaki tuvalete gidip yüzümü yıkamıştım. Tuvaletten çıktıktan sonra mutfakta Felix'i görmüştüm. Kahvaltı hazırlıyordu. Anladığım kadarıyla pankek yapıyordu ve bu benim favori kahvaltı yemeğimdi. Ona yardım etmek için yanına gittim ve "Sen otur,zaten hazırladım sayılır. Yardıma gerek yok yani merak etme." dedi. Başımı salladım ve koltuğa oturdum. Telefonumu açtığımda mesaj geldiğini gördüm.
6 yakisikli 😋
Minho naptiniz bu kadar amk pizza sonrasi seggs falan mi?
Jisung dua cemberi 🕯
Hyunjin hayir lan biz Minsung muyuz her firsatta... no no pizza yedik film izledik sohbet ettik sonra koltukta ikimiz yan yana otururken soğuk olduğu için üstümüze battaniye çekti ve bebek gibi sarildi cok tatlıydı aglamamak icin zor tuttum kendimi
Seungmin oooo bu cocuk abayi yakmis sana oldu bu is
Jeongin gururlu bir anneyim su an😭😭
Hyunjin hayir sen benden kucuksun ben senin annenim 😤😤
Jeongin napim
Changbin hayirli olsun kardesim allah bir yastikta kocatsin ❤❤
Minho ay yine basladi bir an kurtulduk sanmistim ÇİKİLETTA dan yanilmisim...
*** Yanıma gelip" Kahvaltı hazırrr"dedi ve eliyle gel işareti yaptı. Yumuşak koltuktan kalktım ve mutfağa gittim. Mutfakta bar masası benzeri bir model vardı ve bence çok hoş duruyordu. Modern bir görüntü oluşmasını sağlıyordu. Bar sandalyesine oturdum ve pankeki yemeye başladım. Tadına baktım ve tadı gerçekten çok güzeldi. "Aşırı güzel olmuşş. Artık pankek yemeye hep buraya gelirim,aklımda olsun" dedim ve göz kırptım. "Her zaman beklerim,Felix'in mutfağı 7/24 hizmetinizde" dedi ve gülmeye başladık. Kahvaltı bittikten sonra hazırlanıp çıktık. Site o kadar büyük ve lükstü ki içinde yok yoktu. Havuzu,parkı,hamamı,spor salonu,kocaman bir yürüyüş yolu... Zenginlik güzel şeymiş... Beni yürüyüş yoluna götürdü ve tempolu yürüyüş yapmaya başladık. Site şehir merkezinden biraz uzak olduğu için çevrede pek fazla bina yoktu. İçime temiz havayı çekmek bana iyi gelmişti. Tam siteden çıkacaktık ki yüksek bir ses gelmişti. Ne olduğunu anlayamadan Felix'e baktım ve ellerini kulaklarına götürmüş bir şekilde yere çökmüştü. Bir dakika ne? Ağlıyor muydu? "Felix!" diye bağırdım ve yanına gittim. Bende onun gibi yere çöktüm ve yüzüne baktım. Gözlerini öyle sıkıyordu ki,canı acır diye korktum. Aynı şekilde kulaklarına da elini çok bastırıyordu. Ne olduğunu hala tam olarak anlamış değildim ama ona sarıldım. "Hyunjin,beni götür buradan. Lütfen..." dedi. Hala kulaklarını ve gözlerini kapatıyordu. Onu kucağıma aldım ve koşmaya başladım evinin önündeki arabama doğru. Arabayı açtığımda arka koltuğa koydum onu. Kapıları kapattım ve yanına geçtim. "Felix,seni sıkmak istemiyorum ama, ne oldu? Anlatmak ister misin?" dedim. Nihayet gözlerini açıp yavaşça ellerini kulaklarından indirmişti. "Hyunjin,belki senin gözünde sıkıntılı bir salağın tekiyim. Ama elimde değil. Gerçekten bilerek yapmıyorum. Herşeye fobim var. Artık kendimi hastalıklı gibi hissediyorum. Yüksek ses duyunca kalp çarpıntısı yaşıyorum. Kalp krizi geçiriyor gibi hissediyorum. Beynim zonkluyor,ayaklarım titriyor ve yürüyemiyorum. Özür dilerim,güzel bir günün içine ettim" dedi. "Felix,saçmalama. Küçüklüğünde yaşadığın bir travma sebebiyle yüksek sesten korkuyor olabilirsin. Benimde fobilerim var. Mesela yükseklikten çok korkuyorum. Anksiyetem var ve daha bir sürü kaygı problemim var. Hiçbirimiz dört dörtlük değiliz. Ama inan bana,gerçekten biz kusurlarımızla güzeliz. Ne zaman bunu kabullenebilirsek o zaman kaygımız azalır aslında. Mesela bipolar bozukluğu. Evet,belki hayatını kötü yönde etkileyen bir şey. Ama sen buna sahipsin ve bu seni kötü ya da hastalıklı yapmaz. Seni sen yapar. Sen sadece bipolar bozukluğundan ibaret değilsin,sen iyi bir kalbe sahipsin,iyi bir kişiliğe sahipsin,iyi bir vicdana sahipsin. Sen demiştin bana,gece yatmadan önce kafanı yastığa koyduktan sonra eğer vicdanın rahatsa,eğer bir kötülüğün bulunmamışsa,bu yeterli." dedim ve ona sarıldım. Bana sımsıkı sarıldı ve"Seni seviyorum "dedi. Beni de ağlatacaktı... Saat 8'di ve 1 saatimiz kaldığı için arabayla yola çıktık. Felix arka koltukta uzanıyordu. Hatta uyuyor bile olabilirdi...
