Levend

Hoofdstuk 4

Al de hele dag is het stil in mijn kamer. Alleen het gepiep van de rotapparaten.
Zo af en toe komt er iemand naar binnen om mijn gegevens te controleren.
Elke keer dat ik de deur open hoor gaan, hoop ik dat het mijn moeder is.
Of Hannah...
Ik vraag me af hoe het met haar gaat.
Ik vraag me af wat iedereen aan het doen is op dit moment.
Ik heb zoveel vragen, maar ik kan ze niet stellen!
Het gekraak van de deur klinkt weer door de kamer. Weer hoop ik voor een seconde dat het iemand is die me komt opzoeken.
Helaas.
Het gezang van een zuster galmt door de ruimte. Ik heb haar stem altijd al mooi gevonden.
De woorden van 'I want it that way' van 'The backstreet boys' komen mijn oren binnen.
Ik herinner me nog dat dit nummer boven aan in mijn afspeellijst stond.
"Nog steeds normaal. Je doet het goed Sophie, het enige wat je nu nog moet doen is wakker worden."
Dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Dat ik wakker moest worden wist ik zelf ook wel, maar hoe?

Uren gaan voorbij. De zuster was al lang weg.
Dan, uit het niets. De deur gaat open. Lichte voetstappen lopen langzaam naar mijn bed toe.
"Hey Sophie, ben ik weer." Ik kan meteen horen dat het Hannah is aan haar stem.
Haar prachtige stem.
"Je moeder heeft besloten dat het beter is om je te laten gaan." zegt ze.
Nee... nee dit kan niet waar zijn. G-ga ik nu...
"Ik kan dat niet laten gebeuren. Ik zál dat niet laten gebeuren."