အျဖဴေရာင္suitႏွင့္ လိုက္ဖက္စြာ အျဖဴေရာင္နက္ခ္တိုင္အားေသခ်ာခ်ည္ၿပီးတ့ဲေနာက္ အခန္းျပင္ကိုထြက္လာလိုက္သည္။
Hyunjinရ႕ဲအခန္းဆီသြားကာ တံခါးႏွစ္ခ်က္ေခါက္ၿပီး အသံေပးလိုက္သည္။ ငါးမိနစ္တိတိ ေစာင့္ၿပီးသည္အထိ အရိပ္အေယာင္ပင္မျမင္ရ။
"Hwang Hyunjin?Mr.Jungဆီသြားရမယ္ေလ"
"အာ..လာၿပီ လာၿပီ"
ခဏၾကာေတာ့ တံခါးပြင့္လာၿပီးထြက္လာေတာ့သည္။ အိပ္ယာထေနာက္က်လို႔မ်ားလား? ပံုစံမွာကပိုက႐ိုျဖစ္ေနသည္။
ေသခ်ာမခ်ည္ထားေသာ အနက္ေရာင္နက္ခ္တိုင္က ၾကည့္ရအဆိုးဆံုး။ ဒီပံုစံန႔ဲသြားရင္ေတာ့ အဆင္မေျပ။
ဘာမွေျပာမေနေတာ့ဘဲ နက္ခ္တိုင္ကိုျပင္ေပးလိုက္သည္။ သူကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့ကိုမ်က္ေတာင္ခတ္ျခင္းမရိွဘဲ စိုက္ၾကည့္ေန၏။
သူအ့ဲလိုၾကည့္ေနမွပဲ အေနခက္လာေတာ့သည္။ မေန႔ကဖြင့္ေျပာခံခ့ဲရတာကိုလည္း ျပန္ျမင္ေယာင္လာသည္။ အေနခက္သလိုလို ႐ွက္သလိုလိုပင္။
"မွတ္မိေသးလား Seungmin? အရင္တုန္းကလည္း ေက်ာင္းမွာကိစၥတစ္ခုခုရိွလို႔ ဝတ္စံုျပည့္ဝတ္ရတိုင္း အျမဲတမ္းနက္ခ္တိုင္ကို မင္းပဲျပန္ျပင္ေပးရတာေလ"
ကြၽန္ေတာ္မွတ္မိေနပါေသးသည္ ထိုေန႔ရက္ေတြကို။
သူကေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မလို႔ တစ္ခါတရံ
စတိတ္စင္ေပၚ တက္ရတ့ဲအခါ စင္ေနာက္ကို အေျပးေလးသြားတာ သူ႔နက္ခ္တိုင္ကိုအျမဲျပင္ေပးခ့ဲဖူးသည္။
"ငါအျမဲလုပ္ေပးေနလို႔ အပ်င္းတစ္ၿပီးေသခ်ာမခ်ည္တာမလား?" ရယ္ရင္းထြက္သြားေသာစကားတို႔ေၾကာင့္ ခဏတာေလာက္ အရင္အခ်ိန္ေလးလိုခံစားလိုက္ရသည္။
"ငါ့နက္ခ္တိုင္ေလးၾကည့္ေကာင္းေနေအာင္ ခ်ည္ေပးဖို့အတြက္ ငါ့အနားအျမဲရိွေနေပးပါလား?"
"သြားစို႔ Hyunjin ေနာက္က်ရင္မေကာင္းဘူး"
စကားလႊဲကာထြက္လာခ့ဲလိုက္သည္။ အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ ကြၽန္ေတာ္လည္းအရင္အခ်ိန္ေတြကို ျပန္ေရာက္ခ်င္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ မိမိအားမခ်စ္ေတာ့ဘူးေျပာကာ ထားသြားတ့ဲသူတစ္ေယာက္က ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာၿပီးျပန္ေတြ႔လို႔ ေျပာလာတ့ဲခ်စ္တယ္ဆိုတ့ဲ စကားကိုကြၽန္ေတာ္မယံုရဲဘူး။
YOU ARE READING
Love Again • 황승
FanfictionCommission work "ထားသြားခ့ဲမိလို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္ Min.. ဒီတစ္ခါေတာ့ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္န႔ဲမွလက္လႊတ္ခံေတာ့မွာ မဟုတ္လို႔ ငါ့ကို ထပ္ျပီးခ်စ္ေပးပါလား?" "ထားသွားခ့ဲမိလို့ တောင်းပန်ပါတယ် Min.. ဒီတစ်ခါတော့ ဘာအကြောင်းကြောင့်န့ဲမှလက်လွှတ်ခံတော့မှာ မဟုတ်လို့ ငါ...
