Babam hep iyi bir insandır. Beni dinler ve gerektiği zamanda konuşur. Konuşmak derken dolu görünüp aslında bomboş olan bir sınav kağıdım gibi değil. Duymak istediklerini söyler ya da belki de ben öyle hayal ediyorumdur. Çünkü ne zaman onun mezarına gitsem beni hep daha güçlü yapar. Ağlamamam için beni teselli edip okula gönderir.
Neyse konu şimdi bu değil. Asıl konu ondan uzak kalıcak olmam. Annemin tayini yüzünden başka bir şehre taşınıyor olmamız. Neyseki olaylara hemen alışan biriyim. Mesela okula gidicem kimseyi takmayacağım. Sonra eve gelip boş boş oturucam. Çünkü hep böyle olur. Birileriyle tanışamam. İnşallah gideceğimiz yerde kaykay pisti vardır. Babamdan kalma tek şeyi olsun devam ettirmek istiyorum. Annem yeni bir 'koca' buldu kendine. Ama bana bir baba bulamadı. Kendi çapında deniyor işte. Sanki yapabilecekmiş gibi...
--BİR HAFTA SONRA--
Yeni eve geldik. Nihayet annemin hayalleri gerçekleşti (!). Arabadan inip oda seçmeye gittik. Ben annem her ne kadar istemesede tavan arasını seçtim. En azından orda kimse beni rahatsız edemez. Eşyalarımı yerleştirdim. Annemin yemeğe çağırmasını takmayıp direk yatağa atladım. Geldiğimiz yer güzeldi. Çok sevdim. Harika. Yeni 'zengin babam' felan. Hayat harika ya .
Yalanlar yalanlar yalanlar... ve bu yalanları söyleten insanlar...
İyi geceler babacım. Sana iyi geceler...
Beğendiğinizi düşünüyorum yani düşünüyoruz. İyi okumalar.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Rüzgarı Kaybetmek
Teen FictionHayat bazen bir tutam aşktan, merhametten, bir avuç siyahtan ve aralara karışmış beyazlardan, ondan, bundan ve 'ama'lardan oluşur. Ama benimkisi sadece biraz zamandan oluşuyordu. ...saat kaç olursa olsun...
