Died For Love

BÖLÜM 2 |SEN KİMSİN?

Arkamdaki ayak seslerini duymamla adımlarımda ki vitesi artırdım. Vücudumun içine doğru sıcak bir sıvı yayıldı. Hayır hayır bu 'Oxton' filminde ki gibi olamaz değil mi....(Kızı alıp kaçırır ve organlarını parçalar bla bla...) Aklımda milyonlarca şey dolanıyordu ki kolumda bir soğukluk hissettim. Büyük eller kolumu sımsıkı sardığında ateş gibi olan vücudum kutuplara uzanmış gibi buz kesti.

Tanrım! Bu ne kadar soğuk birşey böyle?....

*******
Bölüm parçasıyla okuyun ki daha duygu yüklü olsun...

"Ne yapacağım"

Sertçe yutkundum ve hızlı hızlı nefes almaya başladım....Nefes alış verişim etrafta yankılanıyordu. Arkama dönmekten fazlasıyla korkuyordum ki kolumu sarması bile buna yetmişti.Kalp atışlarım iyice sınırını aşmıştı. Ah tanrım şimdi ne yapacağım?..

"Neden gece vakti tek başınasın Anastasia?"

Sakin ve derin bir ses kulaklarımı doldurduğunda; istemsiz bir şekilde arkamı dönmemle gecenin karanlığına ters düşmüş ela gözler ile çakışmam bir oldu. Zifiri karanlıkta bile bu kadar belirginse, aydınlıkta nasıl olur bilemiyorum dedi iç sesim... Gözlerim saçına doğru kaydığında simsiyah belirsiz saçlarını gördüğüm yaratığın; tüylerimi ürpertecek derecede bir etkisi vardı.Aramızdaki 2 santimlik boşluğu da hesaba katacak olursak, korkmam son derece normaldi.Bu nasıl yaratık tanrı aşkına? Yaratıklar iğrenç ve korkunç olur ! Aklıma takılan soru ise adımı nerden biliyor?

"Daha ne kadar beni izlemeye devam ediceksin? 2 saat ? Sabaha kadar ? Hah!" kaşlarını kaldırıp indirmesi bir oldu.

"S-sen kimsin?" diyerek kolumu ellerinden zorla da olsa ayırdım. Sesim titriyordu çünkü tanımadığım bir adam beni tutuyordu.

"İnan bunu zamanla öğreniceksin Anasatasia..."

"Adımı n-nerden b-biliyorsun?" Lanet olsun!

"Çok soru sorduğunun farkında mısın ?" diyerek gözlerini devirdi.

"Benimle geliyorsun" Ne?

"Ne?"

"Sana.Benimle.Geliyorsun.Dedim..

Anlamayacak ne var?"

Tek kaşını kaldırdı ve bana baktı.

"Tanımadığım bir insanla biryere gitmem çok mu mantıklı?"

Sesim nihayet düzeldi ve karşı çıkabilmeyi başardım. Körkütük sarhoş olduğum için ayakta zor durmam cabası , birde ona laf yetiştiriyorum. Ne ironik ama?

"Bana karşı çıkamazsın!"

Sesini yükselttiğinde bir adım geri gittim. Beni tekrar tutmaya kalkıştığında topuklarımı yağladım(!) . İşte şimdi kaçmanın tam zamanı Ana! Son hız koşmaya başladım.

"Anastasia hemen buraya gel!"

Tabiki de kollarına teslim olmayacaktım değil mi?...

Nefesimi sonuna kadar tüketiyordum.  Arkamda ki hızlı ayak seslerine bakılırsa beni yakalamaya çalışıyordu....Ona yenik düşmeyecektim. Fakat vücudum beynimin emirlerine uymuyordu. Biraz daha hızlandım ama ileride başım dönmeye başlamıştı...Adımlarım istemsiz  yavaşladığında ayaklarım beni tutamaz hale geldi. Başım feci halde dönüyordu. Artık ayakta duramayacağımı anladım ve kendimi evrenin ellerine bıraktım..

En son hatırladığım şey ise kafamın yere çarpması ve beni yakalamaya çalışan adamın; adımı seslenmesiydi...

*Zayn'in Ağzından*