PAYİDAR

kızgınlık

insanın geriye dönüp baktığında sevdiği insanı görememesi ne acı. Oysa hiç bitmez sanmıştım bazı şeyler. Keşke hiç değişmeseydi bazı şeyler. Hiç acıtmasaydık canımızı, uyanmasaydık o güzel düşlerimizden. Güzeldi eskiden biz vardık ben veya sen değil bizdik yalnızca biz. Şimdiyse karşımda uzun karanlık bir yol ve kafamın içinde bir boşluk kendi içimde saklandığımı hissediyorum. Daha önce öremediğim duvarlar ördüm çevreme. Sessizce o duvarın arkasından bakıyorum. Sessizim. Susuyorum. Artık anlatacak değilim. Zaten oda anlayack değil. Herkes çok sessiz diyor bana. Sessizim duyamayan herkese çok sessizim.