Çatı Katı

Giriş

***

Bana çok şey öğreten, sevgili hocam Beyza Gökkaya. Yazmış olduğum ilk kitabımı, kalbimin yarısı olan bu kitabı size ithaf ediyorum...
❤️

***

Kalbini hayalet kasabalara dönüştürmek zorunda kalan herkese...

***
Gracie Abrams: In Between

GİRİŞ:YARIM KALAN HİKAYELER

Sen gitmiş olabilirsin ama buradaki anıların benimle birlikte nefes alıyor Kaan Efe Durmaz. Sen bende ölmüş olabilirsin ama benimle beraber arkanda bıraktığın diğer iki kişi bizsiz de hayatına devam edebildiğini umuyor...

🌠

Gözlerim kucağımda duran kalın kapaklı defterin üzerinde gezinirken ilk sayfasını açıp okumaya başladım.

Hiçliğe yazılmış satırlar...

15.06.2019

Hava o kadar sıcaktı ki gece olmasına rağmen öğlen vakti yürüyormuşuz gibi hissettiriyordu. Dört kişi gelmiştik bu sahile ben, Kaan Efe, Melis ve Poyraz...

Onunla birlikte kumların üzerine uzanmış gökyüzünü izliyorduk, Melis ve Poyraz ise... Sahi onlar neredeydi?

"Çok az yıldız olmasına rağmen çok güzel değiller mi sencede?" Sorusu dalgınlıkla ona dönmeme neden oldu.

Gülümseyerek beni izliyordu, çok güzel gülüyordu.

Sorusuna sadece başımı sallayarak cevap verdim. Bu tam bana, Derin Karaca'ya göre bir hareketti.

Bu sefer ben de onu izlemeye başladım, dudaklarını aralayıp bir şey söyleyecekken Melis'in gülme sesi aramıza girdi. Aynı anda arkamıza döndüğümüzde birbirine Sarılmış bir şekilde gülüşen Melis ve Poyraz'ı gördüğümde gülümsemeden edemedim.

Önüme dönüp başımı ona çevirdiğimde gözlerimiz buluştu ve bir adım atarak gözlerimi kaçırmadım. Onu olabildiğince incelemekten kaçınıyor olsamda onunla göz göze gelebilmek için can atıyordum.

"Melis ve Poyraz..." Dediğinde devam etmesi için vücudumu ona doğru hafifçe döndürdüm. "Onların arasında ne olduğunu biliyor musun?"

Başımı sence diye sorarcasına yana yatırdım. "Bilmiyormuşsun gibi sorular sorma, onları tanımayan biri bile birbirlerine aşık olduklarını anlayabilir."

Başını yavaş yavaş sallayarak beni onayladı. "Haklısın sadece birbirlerinden nefret ettiklerini sandığım için kafam karıştı, ne düşüneceğimi bilemedim işte..."
Devam etmesini bekledim fakat etmeyince bakışlarımı üzerinden çektim.

Doğruldum ve dirseklerimdeki kumları elimle temizlemeye çalışırken, " benimle konuşurken kelimelerine bu kadar dikkat etmeye çalışmana ve bunu yapmaya çalışırken de bir robot gibi davranmana gerek yok on altı yaşımdayım, on altı yaşındasın ve sana karşı içimde ilk zamanki kadar büyük bir ön yargı yok" dedikten sonra ekledim. "Yani sanırım yok." Kollarımı dizlerimin üstüne yaslayıp denizi izlemeye başladım.