Ortam oldukça gergindi ama bu gerginliği sağlayan tek kişi oydu. Soobin elindeki bıçağı ve çatalı sıkı sıkı tutuyordu. Davetsiz bir ziyaretti bu ama neden beklenen biriymiş gibi karşılanıyordu böyle? Buraya gelmekle doğru bir karar aldığına inanıyordu hâlâ, ancak elinde olmayan nedenlerden dolayı konuşmaya başlayacak gücü bulamıyordu. Karşısındaki kişi onu öyle bir etkisi altına almıştı ki, dilini yutmuştu. Sadece önündeki son derece zengin olan tabağa odaklanmıştı, bıçağın tabağa sürtünürken çıkardığı sesle tüylerinin diken diken olduğunu hissediyordu. Daha önce, işi gereği ciddi toplantılara katılmıştı ama böylesi bir karşılamayla daha önce hiç karşılaşmadığı için zorlanıyordu. Aslında, konuşmayı seven biri değildi Soobin. Kendini hep kitapların arasında bulurdu. Konuşmak istemediği zamanlarda her şeyden uzaklaşmak adına konusu hiç fark etmeksizin okurdu. Bu okuma tutkusu onu buralara kadar sürüklemişti işte.
Artık konuya giriş yapmak için cesareti bulduğunda sözleri ağzına tıkılmıştı. Masanın diğer ucundaki Taehyun, onu şaşırtmak için elinden geleni yapıyor gibiydi. "Aslında geleceğini biliyordum." Büyük gözlerini Soobin'e dikkatle yöneltmişti, bir kez olsun bile gözlerini kırpmıyordu. "Kitabımı düzenlemek istiyorsun." Soobin, şaşkınlıka nefesini tutmuştu. Karşısındaki insan gerçekten çok zekiydi. Yanılmamıştı. Öylesi bir kurguyu sadece Taehyun gibi biri yazabilirdi. Göz kontağını hiç bozmadan konuşmaya başladı Soobin, "Harika bir tarzınız var. Gerçekten çok etkilendim. Ne kadar ilgilendiğinizi bilmiyorum, ancak böylesine güçlü bir kaleminiz varken bu şansı kaçırmamanızı arzu ederim. Tek kusuru düzenli bir kurulumu olmaması ama bu çok büyük bir etken değil." Taehyun, kadehinden bir yudum alırken onu dikkatle dinlemişti. Yine gözlerini ondan ayırmıyordu ve aslında içindeki o hisle her bir kelimesini dinliyordu. Cevap vermedi bir süre. Soobin beklentiyle bakıyordu. "Tek yapmanız gereken bana güvenmek." İkna etme duygusu ağır basıyordu. Ondan olumlu bir yanıt alabilmek için yanıp tutuşuyordu. Öyküsü kadar büyüleyici olan bu adam, başını döndürmüyor diyemezdi. Güçlü bir enerjisi olduğunu satırlarından da anlamıştı. Güzel bir yüzü vardı ayrıca. Ona uzun süredir bakan gözleri rahatsız edici sayılmazdı. Hoşuna gitmişti, doğruyu söylemek gerekirse.
Taehyun bir süre sonra sandalyesini ittirip ayağa kalkmıştı. Kolundaki saate bakıp içini çekti. "Rae, ilaç vakti." Hızlı bir şekilde arkasındaki dolaptan Soobin'in ilaç olduğunu tahmin ettiği şeyi alıp küçük kıza uzattı Taehyun. Kız diğer elindeki su bardağıyla birlikte yemek odasını terk etti. Taehyun tekrardan içini çekti sırtını dolaba dayarken. Gözleri odanın içinde geziniyordu. Soobin ise olayların ne kadar hızlı geliştiğini düşünüyordu. Eve adımını attığı dakikadan beri isteğine karşı yanıt alamamıştı. Her seferinde konu başka yöne çekiliyordu ya da az önceki gibi başka bir kişi aralarına giriyordu. Sanki bir romanın içinde sıkışıp kalmıştı. Ne istediğini yapabiliyordu ne de beklentisini alabiliyordu. "Rae... O kitabı Rae için yazdım. Israrları üzerine bir yayın evine gönderme kararı aldım. Seçimim rastgele değildi Soobin." Başka bir şey demeden masadaki yerini aldı tekrardan. Kadehinden birkaç yudum alırken yine gözleri Soobin'e bakıyordu.
Sözlerini her seferinde yarıda bırakması Soobin'i daha da heyecanlandırıyordu. Taehyun bir yazar misali Soobin'in her bir hareketini yazıp çiziyor gibiydi. Buraya gelmesini bile o planlamış gibiydi. "Sana güvenmemi istiyorsun öyle değil mi?" Ani gelen soruyla ağzı aralanmıştı. Kafasını usulca salladı Soobin. Beklentiyle yüzüne bakıyordu. Hiçbir ifadeyi barındırmayan yüzü bir anda aydınlandı. Gülümsüyordu Taehyun. Soobin ise hızlı bir şekilde nefes almaya başlamıştı. Kalbi sıkışıyordu. Yine beklenmedik bir şekilde onu büyülemeyi başarmıştı Taehyun.
"Sana güveniyorum."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Okunmuyor diye bunalıma girdim geç bölüm geldi o yüzden bb yazım yanlışı olabilir<3
