KARA DÜZEN

3

....

"Annem...babam buldu beni"

"O senin kalbinde yaşıyor"

....

Salih dolu gözlerle babasından,ölmüş annesine gitmeyi istemişti hala farkında değildi annesinin onu çoktan bıraktığından o hala annesini o mavi evde beklediğini sanıyordu ve onu görmek için can atıyordu.

İdris sağ gözünden düşen göz yaşı yere düşmüştü,çocuğun gözlerinde o saf haline bakıyordu içi gidiyordu,şuan sultan gram umrunda değildi.

İdris çocuğun yüzünü avuçlarının içine alıp;
"babam sen salona git,ben gelicem tamam mı?...belki sonra"

Salih hala o saf haliyle;
"Sonra da anneme gideriz" diyip gülümsedi babasına ve dışarı cıktı.

İdris hızla göz yaşını silip sultana döndü,sultan salihin olduğu yere baka kalmıştı onunda canı yanmıştı ve idris sert bi ses tonuyla;
"ölmüş annesini hala yaşıyor sanıyo sultan!...bu çocuk sana ne zarar verebilir ha..sen onun gitmesini istiyorsun ama o sana rağmen gitmesin dedi...bu çocuk burda kalacak ha senle ha sensiz!" diyip hızla kapıya doğru gitti ve arkasını dönmeden;
"avuç içi kadar vicdanın varsa o çocuğa da analık yaparsın..Tüm çukura yaptığın gibi" dedi göz yaşını silip derin nefes alıp salona doğru gitti

Salih koltukta oturuken yamaç hala gülümseyerek salihe sorular soruyordu;
"Senin evin mi var?...içerde dediklerini duydum"

Salih küçük bi gülümseme atıp;
"E-evet hemde masmavi...içerde de annem vardı,beni bekliyor hala gidemedim bi türlü yanına"

Cumali ile kahraman bakışmıştı çocuğun demesiyle onlarda biliyordu gerçeği,Cumali hemen sırtını hemen geriye dayayıp göz yaşını silip;
"Of Allahım off" diyip iç çekmişti.