KARA DÜZEN

-10-

Salih uzaktan yep yeni mezara baktı;
kendi yaptirmişti,kendiyle gurur duyuyordu.

Annesine verdiği sözü tutmuştu.

Daha vermediği sözlerde vardı,kendine.

Onların yeri ve zamanı gelince herşeyi ortaya dökücekti.

Annesine duasını okuyup arkasını dönüp giderken önünde dolu gözlerle ona bakan bi yamaç gördü.

1 sene boyunca birbirlerinin aşkıyla yanmışlardı.özlemleri tavan yapmisti.
Ne kadar yamaç salihi darlasada telefon ya bu işte,sesini duyabiliyosun en fazla..kokusunu varlığını hissedemiyosun.

Salih dolu gözlerle adama döndü;
Y-yamacım"

"Salih ab-"

"Gel lan bur-" demeden yamaç sarılmıştı abisine.

Yamaç adamın boynuna gömülüp gözünü kapatti;
"Özledim,çok!" dedi kekeleyerek.
Salihin kokusu hoşuna gitmis olmalı ki başını hala kaldırmamıştı.

"Sen bide bana sor" dedi Salih,yamaca daha sıkı sarılar.

Bi süre sonra ayrılıp birbirlerini süzdüler.
"İyisin dimi" dedi Yamaç,Abisinin 1 yıl önceki yaralandığı yere bakarak.
Kendisi tampon yapmıştı o yaraya..

"1 sene geçti Yamaç,bi zahmet iyi olayim..ama sen?"

"Sen iyi olursunda ben kötü mü olurum"

"Yamac.." demeden yine adamın kafasını kendine çekip sarıldı.

Yamaç mezarlığı görüp şaşırdı;
"Y-yapitirmissin"

"Söz vermiştim unuttun mu¿...sözümü yerine getirdim"

sözünde durursun sen.

Yamaç aklına gelen anı ile gülümseyip;
"Oda senin annen yamaç...demistin dimi,mihriban annem çok sevindi kesin" dedi sırıtarak.

Salih derin nefes alarak mezarlığa döndü ve ic cekip;
"Inşallah..sevinmiştir"

***

Salihle yamaç sohbet ederken arabaya binmeyi bile unutmuşlardı.
Eve yaklaştıklarında evin onundeki adamlar hızla yerlerinden kalkıp adama sarıldılar.
"Abim ya" demeden edemediler.