Being Monteverde's Wife

|2| Tulong

Nagising ako nang may malamig akong naramdaman sa mukha ko. Binuhusan na naman ako ng malamig na tubig ng mga tauhan ni Junjun. They were smirking like a fucking dog.

I smiled at them kaya napawi ang ngiti nila.

"Hmmm? 'Wag niyo 'kong mangisi-ngisihan riyan, panget niyo."kalmante kong sinabi. And with that, 'yong mukhang unggoy, kumuha ng camera, DSLR, they always record their pambubugbog sa akin.

Bago pa ako makapagsalita ulit, nakakuha ako ng isang napakalakas na sampal. Namanhid ang pisngi ko at namuo ang luha sa mga mata ko pero inirap ko lang ang luha ko para mawala.

"'Yon lang? 'Yon lang ang kaya mo? Weak mo naman."I calmly said and grinned teasingly.

"Putangina mong babae ka! Gusto mo na palang mamatay edi papatayin ka na namin. Ngayon na."sigaw nung sumampal sa 'kin bago ako sinikmuraan. Napamura ako sa sakit. Pero nakuha ko pa ring ngumiti.

"Sige, patayin niyo ko ngayon. Mumultuhin ko kayo."I said and then laughed loudly.

"Hindi kami takot sa multo!"sabi nung lalaki bago ako sinuntok sa mukha. Nahilo ako at bahagyang dumilim ang paningin ko. Nalasahan ko ang dugo sa bibig ko. So I smirked, before spitting the blood towards the man's face in front of me.

Napamura ito ng malakas. Susuntukin niya na sana uli ako nang dumating ang isa pang tauhan na natataranta at tumatakbo. Hinihingal rin ito.

I remembered na parang three weeks na akong nandito. Walang kain-kain. Malapit na ata akong mamatay. With that thought, I smiled... finally, magiging masaya na ang mga taong mahal ko kung mawawala na ako.

Nagulat ako ng biglang nagsitumbahan ang mga tauhan ni Junjun. Tapos biglang dumating si Junjun. May dalang baril. Pilingon-lingon ito kahit saan bago lumapit sa akin. He held my chin and kissed my cheek, umiwas agad ako. Tanginang matanda 'to.

"Hindi pa kita natitikman kaya ngayon ko na gagawin.."he whispered. Nakakadiring matanda ampota.

Ngunit biglang nangilid ang luha ko nang maramdamang dinidilaan nito ang aking leeg. Pilit akong umiiwas ngunit hinawakan nito ang buhok at balikat ko, pinipigilan ang paggalaw ko. Kung nakakain sana ako, 'di sana ako gan'to kahina. Kaso nanghihina ako. Nahihilo, at sumasakit ang buong katawan.

"Patayin mo nalang ako!"I suggested. My voice suddenly sounded excited. Nakangiti na rin ako ngayon. Junjun stopped, he got his baril and tinutok sa noo ko.

"Gan'yan! Patayin mo na ako."I said while smiling and then laughed happily. Finally, my loved once will be happy... they will be happy...

"Kalabitin mo na ang gatilyo, putangina mong matanda ka. Patayin mo na ako para maging masaya na ang mga mahal ko sa buhay."mahinahon ko ng sinabi, kalmado na ang pinapakita kong expression.

"Hala gago, matanda, patayin mo na nga ako."he looked shocked.

"Tama nga sila, hija... mas nakakatakot kang tingnan 'pag kalmado kesa sa galit ka."he then smirked before shouting at me.

"Mamaya na kita papatayin pagkatapos kitang matikman!"and with that he laughed again. And I realized, na ang hawak na recorder ng tauhan ni Junjun ay nakaharap sa amin, kuhang-kuha ang pinaggagawa ng matanda.

"Sabi ko patayin mo nalang ako."mas kalmado kong sinabi.

He began ripping my white t-shirt na puno na ng dugo galing sa mga sugat ko at may mga butas na rin tanda ng kahirapang dinanas ko sa mga kamay ng mga putangina.

I panicked. Ayokong mahubaran sa harap ng nakakadiring matandang 'to.

So I shouted.

"HELP ME! TULOOOOOOOOOONGGG!"napahinto ako sa pagsigaw nang sinampal ako ng matanda ng pagkalakas-lakas. Napaling ang ulo ko sa kanan.

"TAHIMIK! HIJA DE PUTA!"he shouted before he removed my t-shirt. Tanging bra nalang ang pang-itaas ko. Samantalang naka cycling na lamang ako sa pang-ibaba, paggising ko wala na akong suot na maong shorts. Huhubarin niya na sana ang cycling ko nang makarinig kami ng tatlong putok ng baril. At nakita kong natigilan ang matanda.

Bigla itong tumumba at tumambad sa 'king harapan si Russ na may kasamang mga tauhan niya. He looked like he is in so much pain while looking at me. My face became blank. Nawala lahat, parang wala akong maramdaman. Parang ngayon ko lang napagtanto kung gaanong nakakahiya ang sitwasyon ko.

Pwede naman na siyang mamuhay ng payapa kasama si Almira ah? Ba't nandito siya ngayon ha?! Para magpakitang-tao? Ah oo, may pinagsamahan rin pala kami, kaya walang kahulugan ito.

"Salamat."'yan ang tangi kong naiusal ngunit ang boses ko ay wala man lang tono. Parang ang plain pakinggan.

Parang nagising siya nang magsalita ako, nagmamadali siyang lumapit sa akin at niyakap ako ng mahigpit. Hindi ako gumalaw.

Nakaramdam ako ng mainit na parang pumatak sa may balikat ko. He's crying. Bakit kaya?

"Bitaw. Uuwi na ako."blangko kong sinabi. He frozed.

He slowly let me go but before I could stand up, hinubad nito ang suot na t-shirt na kulay black at ipinasuot sa 'kin. It made me feel better. Hindi na ako nilalamig. He's now topless in front of me.

I tried to stand up but my world turned balck after that. Yawa, 'di pala ako nakakain ng three weeks.

Bago ako tuluyang mawalan ng malay, I heard Russ shouted my name.