Daddy

Σε εδιωξα αγαπωντας σε απελπισμενα

Ξερω πλεον ειναι αργα... Τον εδιωξα μακρια μου και αυτο δεν αλλαζει...Μεσα σε αυτο το διαστημα τον λιγων ευδομαδων εγιναν πολλα με εμενα και τον τζιμι.Τον τελευταιο καιρο ειχαμε αρκετους καυγαδες και υπερβολικες ζυλιες απο μερους μου.Οσο περναγε ο καιρος και οσο τον ενιωθα ποιο δικο μου φοβομουν τα παντα. Δεν ηθελα να τον κοιταει καμια. Δεν ηθελα να μιλαει με καμια. Ηταν μονο δικος μου. Οσο καιρο ημασταν μαζι δεν μυ ειχε δωσει ποτε ουτε την ιδεα ουτε το δικαιομα οτι θα πηγενε με αλλη ή θα με απατουσε ποτε. Καθε μερα με βεβαιωνε οτι μου ανηκε ολοκληροτικα σε εμενα.Ειμαι γυναικα ομως και εχω ανασφαλιες ζυλιες σκεψεις προβλιματισμους... ξερω οτι αυτο δεν με δικεολογει καθολου και ολα αυτα πλεον στρεφοντε εναντιον μου.Ας το παρουμε ομως λιγο απο την αρχη εκεινης της μερας.Ηταν μεσημερι οταν μου εστειλε μυνημα ο τζιμι οτι θα πηγενε σε μια γειτονικη πολη με την νικ την αδερφη του. Τους τελευτεους μηνες υπαρχει στην χωρα μας ενας θανατιφορος ιος και οι μετακινησεις ηταν περιορισμενες και ακρος προσεκτικες. Ενοητε οτι δεν θα τον αφηνα να φυγει απο το σπιτι του για μια ανοητη βολτα. Φοβομουν πολυ για την υγεια του. Ετρεμα μονο στην ιδεα οτι θα παθενε ποτε κατι κακο. Η γκρινια μου και τα λογια μου δυστηχος δεν τον κρατησαν πισω λογο της ξεροκεφαλιας και της επιμονης που ειχε στο χαρακτηρα του μια ζωη.Ηθελα τουλαχιστον να μιλαμε συνεχεια κι ας ηταν εξω με την αδερφη του. Ηθελα να του στελνω μυνημα και να μου απαντουσε αμεσως. Τοσο δυσκολο ηταν?Εκανε αρκετη ωρα για να μου μιλησει. Ειχαν περασει σχεδον δυο ωρες και δεν απαντουσε στα μυνηματα μου κι ας ηταν ενεργος. Μα γιατι ρε τζιμι μου το κανεις αυτο? τοσο δυσκολο ειναι να καταλαβεις οτι σε νοιαζομαι? Ειχα αρκετα νευρα μεχρι την ωρα που αποφασισε να μου απαντησει στα πολλαπλα μυνηματα μου λεγωντας οτι μολις ειχε γυρισει σπιτι και δεν απαντουσε γιατι οδηγουσε και επρεπε να προσεχει στον δρομο. Αυτο ομως δεν ηταν αρκετο για να με καθησυχασει.Ξεσπασα πανω του λεγωντας πως αυτο δεν ειναι ουτε τροπος ουτε σωστη συμπεριφορα. Ξερω οτι δεν ειμουν λογικη και ολο το φτεξιμο ηταν δικο μου. Συνεχισα να του λεω πως πρεπει να ειμαι εγω η προτερεοτητα του. Θα μου απανταει κατευθειαν στα μυνηματα μου και να σταματησει να με παραμελει συνεχεια. Θυμαμαι την κουβεντα μας να τελειωνει προσορινα μεχρι λιγες ωρες αργοτερα που ξανα μιλσαμε...και................