Daddy

Happy birthday

Σάββατο 5 Φεβρουαρίου. Θα με βρεις καθισμένο σε εκείνο το παγκάκι που καθόμασταν κάποτε αγκαλιά και περνούσαμε τα βράδια ανέμελοι και τόσο ερωτευμένοι. Ομολογώ πως όλα τα βλέπω μπροστά μου. Σε νιοθω εδώ Κάθριν.
Πήρα μια βαθιά ανάσα βούτηξα τον αναπτήρα από την τσέπη μου και άναψα το πρώτο τσιγάρο μετά από μήνες.
Τι ηρωνια ε..... Εισουν η μόνη που κατάφερε να με κάνει να το σταματήσω.
Ανησυχούσες τόσο πολύ για εμένα. Θα έλεγα ότι φοβοσουν. Κάθε μέρα με πρόσεχες με φροντίζες, φοβοσουν για την υγεία μου. Μην χτυπήσω μην κοπώ μη πέσω μην με πλησιάσει κάτι που μπορεί να μου προκαλέσει τον παραμικρό πόνο.
Οι αναμνήσεις μου τόσο πολλές...
Αλλά καλύτερα να ξεκινήσω από εκεί που άφησα τους αναγνώστες μου.
05 Νοεμβρίου της προηγούμενης χρονιάς.
Ήταν η ημέρα των γενεθλίων μου.
Είχες έρθει πρωί πρωι σπίτι μου για να με δεις λίγα λεπτά πριν φύγω για την δουλειά. Δεν σου κρύβω ότι ξετρελάθηκα πολύ με την κίνηση σου. Ο χρόνος πέρναγε εκνευριστηκα γρήγορα και έφυγα γρήγορα από το σπίτι.
Το κινιτο μου όμως ήταν πάντα ανοιχτό και διαθεσημο για κάθε σου μήνυμα.

Λίγες ώρες είχαν μείνει μέχρι να σχολασω και να επιστρέψω στο σπίτι μου.
Το κινιτο μόλις με ειδοποίησε για ένα από τα  μήνυμα σου.
"" μην τυχόν και σου στείλει η πρωιν σου χρόνια πολλά γιατί θα γίνει χαμός.""
-Τι εννοείς με αυτό Κάθριν;
-εννοώ ότι αν σου στείλει η πρωιν σου μήνυμα εγώ φεύγω από το σπίτι σου.
Δεν άργησα να εκνευριστω με αυτό που άκουσα από εσένα. "γιατί να πεις κάτι τέτοιο Κάθριν; τι σε εχει πιάσει; τι σκέφτεσαι;"
- ωραία Κάθριν. Αφού το θέτεις έτσι μάζεψε όλα σου πράγματα και ξεκουμπισου τώρα από το σπίτι μου. ΤΏΡΑ!
Η συζήτηση μας άρχισε να εξελίσσεται σε θυμό πισμα οργή βρισιές και λέξεις που ούτε καν της εννοούμε. Ή ίσως και όχι.
- Δεν σέβεσαι ούτε την μέρα των γενεθλίων μου Κάθριν. Όταν γυρίσω να μην σε βρω σπίτι.

Η κουβέντα μας έληξε εκεί. Ήξερα ότι δεν θα έφευγες. Είσουν πάντα τόσο δειλή και τόσο πεισματάρα.
Λίγη ώρα μετά σχόλασα, πήρα την μηχανή και ήρθα σπίτι.
Το κλήμα ήταν ήδη φορτισμένο.
Δεν σου έδωσα καθόλου σημασία πάρα μόνο ένα τυπικό, δειλό φιλί και μια παγωμένη αγκαλιά.

Μπήκα για ένα γρήγορο ντουζ και  έφτιαξα φαΐ να φάμε. Δεν είχες φάει τίποτα όλη μέρα περιμένοντας να γυρίσω από την δουλειά να φάμε μαζί. Όπως κάθε μέρα που μέναμε μαζί. Τόσο άρρωστο μα τόσο εκτημισημο από μέρους μου.
Τούρτες μπαλόνια κερακια δώρα έτοιμα για εμένα. Ομολογώ ότι πρώτη φορά στην ζωή μου με περιπιουντε τόσο πολύ.
Να ένα από τα πολλά που δεν μπορούσα να καταλάβω. Πως και γιατί είσαι τόσο σκύλα και τόσο ερωτευσημη ταυτόχρονα.
Από την μία κάνεις μαλακιες και με φτάνεις στο αμήν και από την άλλη κάνεις τα πάντα για να με δεις χαρούμενο. Τι από τα δύο είναι το τυπικό σου;
Έδωσα τόπο στην οργή και είπα να σβήσω τα πριν από το μυαλό μου μα και πάλι δεν με άφησες.
Είχαμε βγάλει αρκετές φωτογραφίες.
Αποφασησαμε να κλείσουμε την βραδιά μας με μια μικρή βόλτα. Εγώ κι εσύ. Εσύ κι εγώ.
Κάτσαμε στο προαύλιο της εκκλησίας.
Ένα από τα αγαπημένα μου μεροι.
Μα η βραδιά δεν έκλεισε όπως θα θέλαμε.... Βασικά... θα έλεγα... όπως δεν θα ήθελες....