SAYERLERİN HAYATI

Bölüm 1

Medya Aras

Keyifli okumalar...

  Serkan Bey karşısındaki kafeye girmek için bir cesaret bekliyordu .Bu kafede tam 18 yıl önce kaçırılan oğlu çalışıyordu. Doğar doğmaz oğlu ailesinden ve ikizinden ayrılmıştı . tam 18 yıl sonra oğluna dahil bir iz bulmuş  ona kavuşmak için şuan bu kafenin önündeydi. Derin bir nefes alarak kafeden içeri girdi. İlk önce kafeyi inceledi , sakin ve ferah bir kafeydi .yavaş bir şekilde  boş olan iki  kişilik bir masaya oturdu. gözleriyle etrafı tararken onu gördü Arası  aynı ikizi Ayaz a benziyordu. tek farkları gözleriydi Aras  annesi gibi yeşil gözlü iken ayaz babası gibi siyah gözlüydü. Aras  Serkan Beyi görerek tezgahın arkasından çıkıp sipariş almak için masasına gelmeye başladı . Arasın  Serkan Beye yaklaşan her adımında Serkan Beyin heyecanı kat ve kat artıyordu . Aras masaya gelip elindeki menüyü Serkan beye uzattı .  

'' Hoşgeldiniz  ne alırdınız ?'' diye sordu Aras.

''Merhaba ben aslında seninle önemli bir konu konuşmak için gelmiştim Aras '' dedi Serkan Bey.  Aras o an bu adam benimle önemli ne konuşabilir diye düşündü . Merak ettiği için elbette konuşacaktı .

'' tabi buyrun konu nedir ?'' diye sordu Aras

'' sıkıntı olmaz ise otur çünkü uzun bir konuşma olacak gibi '' dedi Serkan Bey .Aras kafeye göz attı şuanda gelen kimse yoktu oturabilirdi .Serkan Beyin karşısında sandalyeye oturdu .Serkan Beye dinliyorum anlamında kafa salladı.

''ilk önce beni sakin bir şekilde dinlemeni istiyorum .'' diyerek söze başladı Serkan Bey aslında nerden başlaması gerektiğini bilmiyordu en iyisinin en bastan anlatmak olduğunu düşündü .bu arada Aras çatık kaslar ile onu dinliyordu. Hep bir şeye odaklandığında kaslarını  çatardı ve bu huy onu tatlı gösterirdi tıpkı beş yasındaki çocuk gibiydi .Serkan bey derin bir nefes alarak konuşmaya başladı. 

''ilk önce kendimi tanıtayım  Serkan Sayer ben . seninle konuşmak istediğim konu ise ailen hakkında .'' dedi Serkan Bey . Arasın  tepkisini ölçmek için gözlerine baktı .Aras gözlerinde özlem ve hüzün vardı ama en ufak bir nefret belirtisi yoktu .bu Serkan Beyin bir nebzede olsa rahatlamasına neden oldu .

''ailemin kim olduğunu biliyor musunuz?'' diye umutla sormuştu Aras .onların nasıl birileri olduğunu çok merak ediyordu .çünkü onu isteyerek bırakmadıklarını biliyordu ama kim olduklarını bilmiyordu. yetimhaneye bırakıldıkların da yanlarında bir de not vardı  . o notta  ailesinin onları isteyerek bırakmadığı yazıyordu  . Aras o not yüzünden ailesinden nefret etmiyordu . Her şeyin bir nedeninin  olduğuna inanmak istiyordu .

'' ilk önce sana her şeyi en bastan anlatacağım  .Benim eşim  bundan 18 sene önce ikizlere hamileydi ama sanki karnı ikiz çocuk değil de üçüz çocuklara hamile gibiydi o yüzden hamileliğin son üç ayı hareket etmesi neredeyse imkansızdı. Evdeki bütün abileri, ikizleri merakla bekliyordu esim hamileliğinin sekiz yada dokuzuncu ayına girdiğinde bende çok büyük bir ihaleye girmiştim .ihaleye girdiğim kişiler pek tekin kişiler değildi ama ben pek önemsememiştim keşke önemseseydim .  ihaleyi çok çalışarak ben kazandım . 2 hafta sonrada eşim doğuma alında ben ve oğullarım heyecan ile onların doğumhaneden çıkmasını bekliyorduk ilk bebekler sonrada esim Aylin çıktı .daha sonra odaya alındı .bebekler ise kontrol için götürülmüştü ama bir daha geri gelemedi. o gün ihaleye girdiğim adam onu kaçırmıştı . fark ettikten sonra her yerde aradım ama bulamadım ama ben bugün oğlumu buldum .sen benim oğlumsun Aras biz seni terk etmedik sen bizden kaçırıldın ben seni koruyamadım .özür dilerim oğlum '' diyerek Arasa baktı . Aras ise gözleri dolu dolu ona bakıyordu .biliyordu aslında yada hissediyordu ailesinin bir suçu olmadığını . Aras derin bir nefes alarak konuşmaya başladı.