PABUCUMUN MÜHRÜ

15. BÖLÜM - KALP.

Selam beybiler! Öğlen ikide başlayıp yeni bitirdiğim bu bölüme hoş geldiniz agahahhagaga

Keyifli okumalar canlarım. Lütfen bol bol yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın.

Kendinize iyi bakın! 💙

🐺

Huzur, kalbimin odacıklarında gürültüyle eserken mutluluk yüzüme gülümseme kondurmuştu. Sevdiğim adamın kollarının arasında, öylece günün batışını izliyordum ve benim için bundan öte huzur yoktu artık.

Kulağımın altında atan kalp ortama adeta fon müziği olurken Boris'in, "Seni çok özledim," diyen sesini duydum. "O üç gün hiç geçmedi sanki. Ömrümden ömür gitti ama tek bir saniye bile ilerlemedi."

"Ben de seni çok özledim," dedim bakışlarım batan güneşteyken. "Ama hiç korkmadım ya da tereddüte düşmedim. Çünkü beni kurtaracağını, kurtaracağınızı biliyordum."

Kolları beni daha sıkı sararken, "Seni orada asla bırakmazdım... Bana doğruyu söyle Çağla, sana dokunmadılar değil mi?" diye sordu.

Başımı yaslı olduğum göğsünden kaldırtıktan sonra gri gözleriyle buluşturdum kahvelerimi. "Hayır dokunmadılar," dedim sakin ve yatıştırıcı bir sesle. "Benimle hiç konuşmadılar bile."

Başını ağır ağır salladı, "Sisler konuşamaz zaten."

"Nasıl yani?" diye sordum merakla. "Ben bilerek konuşmuyorlar sanıyordum."

Derin bir nefes aldı, "Sisler yüzyıllar önce kasvetli bir günde, bir yağmur bulutundan yaratılmış canlılardır. Onlar istemedikçe ya da büyü devreye girmedikçe insan formlarına dönüşmezler. Genellikle bulut formundalardır. Konuşmazlar, yemek yemezler, nefes almazlar ve buna rağmen ömürleri bizden bile çoktur. "

Kaşlarımı çattım. "Peki sizden ne istiyorlar? Amaçları ne?"

"Bundan yüzyıllar önce kurtlar ve vampirlerle girdiği savaşta yenik düşüp yok olmuşlardı. Nasıl olduğunu bilmediğimiz şekilde geri dönmüş olmalılar. Amaçları da bizden yüzyıllar öncesinin intikamını almak," diye anlatırken onu can kulağıyla dinliyordum.

Vampirler az gelmişti, bir de bunlar çıktı başımıza yahu.

Genellikle okuduğumuz kitaplarda sonraları esas kızın da gücü olduğu ortaya çıkardı. Hatta gücü değil, güçLERi çıkardı. Bir de bana bakın... Benden çıksa çıksa otuz saniyede zurna dürüm bitirebilme gücü çıkardı. Lanet olsun dünya!

"Peki beni nasıl kimseye gözükmeden kaçırabildiler?"

Sorumla hafifçe güldü, "Sisler istedikleri zaman görünmez olabiliyorlar ve görünmez formlarındayken dokundukları insanları da görünmez yapabiliyorlar. Ormanın yarısına kadar görünmez ilerlemişler ancak yarısında görünmezlik kalkmış. Jared da seni öyle görmüş, tek başına gücü yetmeyeceği için senin yakınlarına ulaşmak istemiş ancak o birkaç gün Ebru da dahil kimse eve uğramamıştı. Ulaşması uzun sürdü anlayacağın. "

Evet bunu biliyordum. Jared, nam-ı diğer Hüso anlatmıştı olan biteni. Amy de kurtarılmıştı, durumu şuan gayet iyiydi. Dinleniyordu evinde.

Bu sayede Oscar, sevgilisi Amy ve ben pantene altın kelebek rahat bir nefes almıştık.

"Bu konuları konuşmayalım artık," dedi Boris. "Haydi kalk, yemeğe geç kalıyoruz."

Ah, bir de bu vardı. Jern'deki kurt insanlar sağ salim bulunmamın şerefine bir yemek organize etmişlerdi. Valla açıkcası işime gelmişti bu durum. Biliyorsunuz... Yemek demek, ben demek.