kokun, evim | [woosan]

15 |

san

İzin vermediğim için hep yaptırdığın anahtarla girerdin ben bu eve geldiğimden beri

Kavga ettiğimizden beri..

Uyurken yanımda bekliyordun, sarılmadın hiç

Gece kalkıp yemem için bir şeyler hazırlar ve giderdin

Hep uyanıktım ben young hep izledim gidişini ben

Benim yanımda kendini daha da fazla yıpratmandansa benden uzak durmanı tercih ederdim

Ama bugün kaldın young

İlk defa sabah uyandığımda yanımdasın

Öyle çok özlemişim ki sen uyurken kirpiklerine dokunmayı, saçlarında dinlenmeyi..

Kötü şeyler yaşadık kırdık, kırıldık ikimiz de ama

Biz hep çok sevdik ki birbirimizi

İlk tanıştığımız günün üstünden yıllar geçti ama o zamanki sevgini de hissettirdin hep şu an kat ve kat artmış sevgini de

Tek güvendiğim şey sevgin young

Her yerde yıktın beni bi şekilde hep üzüldüm ama sevgine sığındım

Sende üzüldüm yine sende gördüm tekrar yıldızları

Miniğim benim, güzel gülüşlüm

Kolyeni maçta bile hiç çıkartmadığını gördüm

Yıllar önce onu sana hediye olarak verdiğimde bu kadar değerli olacağını hiç düşünmemiştim

Alırken tek düşündüğüm şey kelebeklere olan bağlılığındı

Bazen kıskanırdım onlara bakışını bile ama bir yandan da mutlu ederdi

Çünkü çok minik bir şeyle bile çiçekler konardı gülüşüne

Hala öyle

ve ben o gülüşünü izlemek istiyorum ölüme kadar

Ölüme kadar

Ölüme kadar, bizim birbirimize sözümüz bu değil mi biriciğim?

Ölüme kadar seviyorum, ölüme kadar seninleyim...

Ya ölüm beklediğimizden yakınsa

Ya tekrar kollarımın arasına bulmuşken seni, tekrar kokunla nefes alabiliyorken biterse her şey bi anda

Korkuyorum young

Korkuyorum çünkü evin önünde bir uchujin büyüyor

-