•Aydınlık ve Karanlık•

Bölüm 1- Festival

Selamm. Bu benim ilk yazma şeyim. O yüzden bazı yerlerde hatalar olabilir.  Bakalım yaza yaza alışırım belki. Umarım beğenirsiniz <3
(Who Made Me A Princess webtoonundan esinlenilmiştir. Ana hikayeden farklıdır.)
_________________________________________

Merhaba ben Athanasia. Aslında içten içe farklı birisiyim. Önceki hayatımda okuduğum bir novelin içinde gözlerimi açtım. Bu olduğu zamanlarda önceki hayatımda 18 yaşındaydım. Hayallerim vardı. Mesela evlenmek, çocuk sahibi olmak, meslek sahibi olmak vs.

Ama kanka şuan buradaki hayatım çok daha güzel. Bir prenses olarak doğdum düşünebiliyor musun?? Genelde böyle şeyleri masallarda okurdum ama bir gün bende onlardan birisi olacağımı hiç düşünmezdim.

Annem ben küçükken hayata gözlerini yummuş. Annemi görmek isterdim. Dediklerine göre güneş gibi saçları, çiçek gibi pembe gözleri varmış ve çok iyi bir dansçıymış. Belki o hayata gözlerini yummasaydı bana dans etmeyi öğretirdi, değil mi?

Şuan 8 yaşındayım. Arkadaşım yok. Bu dünyada büyü diye bişey var ama lanet olsun ki büyü yapamıyorum. Babama birkaç kez bana büyü yapmayı öğretmesini istedim ama yaşım küçük diye ve kendime zarar veririm diye öğretmiyor.

Lily: Prenses. Beni duyuyor musunuz?

Athanasia: Ha evet. Ne olmuştu?

Aaa size Lily'i tanıtmadım. O bana bebekliğimden beri annelik yapan kadın. O bana çok değer verir, çok sever. Bende onu çok severim.

Lily: Babanız kahvaltı için bekliyor.

Athanasia: Tamam geliyorum.

Lily odadan çıkmıştı. Bende hemen hazırlanıp babacığımın yanına gidiyim.

Babacığımın yanına gittim. Masa boydan boya donatılmıştı. En sevdiğim yemekler vardı yine.

Athanasia: Babacığım günaydınn!

Babacığıma sarıldım. O da bana sarıldı.

Claude: Günaydın kızım. Yine her zamanki gibi enerjiksin.

Athanasia: Ehehehe tabiki. Babacığımla kahvaltı etmek beni enerjik yapıyor.

Babacığımdan ayrılarak sandalyeye oturdum. Yemeye başladım. Of çok güzellerr. Ah babacığım iyiki varsın!

Claude: Bugün bir festival varmış.

Gözlerimi babama çevirdim.

Claude: Orada bir sürü senin yaşlarında çocuklar varmış. İstersen oraya gidebilirsin. Hem senin için de değişiklik olur.

Az önce kulaklarım doğru mu işitti? Bunları bana babam mı diyor?

Athanasia: Babacığım sen böyle şeylere izin verir miydin? Athy gitmek ister tabikii.

Claude: Tabiki Felix ile gidebilirsin.

Ah doğru. Felix bizim muhafızımız. Çokta iyidir kendisi. O da babam gibi çok korumacı. 

Biliyordum. Beni ancak Felix ile gönderir. Neyse bu da iyi.

Athanasia: Olur babacığım. Sen nasıl istersen!

Kahvaltıdan sonra odama çekildim. Acaba orada (festivalde) nasıl birileriyle konuşacağım? Arkadaş edinebilecek miyim? Daha önce hiç kalabalık içine girmemiştim. Hep sakin bir hayat yaşıyordum.