•Aydınlık ve Karanlık•

Bölüm 4- Kitap

Öncelikle güzel yorumlarınız için teşekkür ederim <3 Beni çok mutlu ettiniz <3
Bölüm geç geldiği için özür dilerim.
Şimdi bölüme geçelim.
_________________________________________

(Athanasia'nın Anlatımıyla)

Lily: Prenses. Uyanma vakti.

Gözlerimi Lily'nin sesiyle açtım.

Athanasia: Günaydın Lily.

Lily: Günaydın prenses.

Yataktan kalktım. Hava almak için balkona çıktım.

Lily: Ben size kıyafet seçeyim.

Athanasia: Tamam.

Hava çok güzeldi. Gökyüzünde hiç bulut yoktu. Temiz havayı içime çektim.

Lucas: Günaydın prenses.

Athanasia: Ayy!

Ansızın yanıma gelen Lucas'ın sesiyle korktum.

Athanasia: Neden bir anda- off yaa korkuttun beni!

Lucas: Ne ya sadece günaydın dedim. Tek ben mi sana günaydın diyorum? Ne yazık. 

Ah sinirr!

Athanasia: Hayır ve ayrıca senin günaydın demene ihtiyacım yok. Ne yazık.

Lucas: Sonon gonoydon domono ohtoyocom yok. No yozok.

Athanasia: Var ya şimdi bir tane vurasım var sana!

Lucas: Vur. Bekliyorum~

Lucas ben bir şey diyemeden kayboldu.

Lily: Prenses kıyafetinizi seçtim.

Athanasia: Tamam Lily. Geliyorum.

Yüzümü yıkayıp giyindikten sonra aşağı indim. Babamı gördüm. Koşarak yanına gittim.

Athanasia: Babacığım günaydın!

Claude: Günaydın kızım. Hadi kahvaltıya.

Athanasia: Tamam babacığım.

Babamla birlikte masaya oturduk.

Claude: Kızım. Yeni arkadaşınla umarım iyi geçinirsiniz. Eğer bir sorun olursa bana söyle başka birisini bulurum.

Athanasia: Tamam babacığım.

Kahvaltı bittikten sonra kütüphaneye gittim. Kitap okumayı çok seven bir insanımdır. Her tür kitabı okuyabilirim. Özellikle romantik ve fantastik kitapları.

Bir tane kitap aldım. Oturdum. Okumaya başladım.

Saatler sonra masaya tepsi koyulma sesi duydum.

Athanasia: Teşekkürler Lily.

Ses yoktu.

Athanasia: Lily?

Gözümü kitaptan ayırdığımda Lucası gördüm. Meğersem Lucasmış.

Lucas: Afiyet olsun prenses.

Athanasia: Saol...

Lucas karşı koltuğa oturdu. Bana bakmaya başladı.

Athanasia: Neden bana bakıyorsun?

Cevap vermedi.

Kitap okumaya geri döndüm.
Birkaç dakika sonra ağzımda kurabiye hissettim. Gözlerimi yanıma çevirdiğimde Lucası gördüm. Bana kurabiye yediriyordu.

Athanasia: N-napıyorsun? Kendim yiyebilirim.

Lucas gülümsedi.

Lucas: Kitap okurken ki rahatını bozmak istemedim.

Neden böyle davranıyor?

Athanasia: Ne o? Sabahki davranışın için mi böyle davranıyorsun?

Lucas: Yoo. İçimden geldi.

Lucas parmağıyla yanağımda kalan kurabiye kırıntısını sildi.

Bu ne böyle? Bu davranışları bana yaramıyor!

Lucası geri ittirdim.

Athanasia: G-gelmesin içinden falan! Ne yaptığını anlayamıyorum.

Lucas: Tamam bu kadar yeter.

Athanasia: Ne?

Lucas: Kitaptaki o kadın karakterin yerinde olmak nasıl bir duyguymuş?

Athanasia: Sen nerden biliyorsun?

Lucas: O kadar keyifle okuyordun ki benimde okuyasım geldi. Tabi senin ruhun bile duymadı.

Athanasia: Şimdi geldi aklıma da sana vuracaktım değil mi?

Elime kırlenti alıp Lucasa defalarca vurdum. Lucas kahkaha atıyordu.

Athanasia: Bir daha böyle şeyler yapma.

Lucas: Neden? Kötü bir duygu muydu yani? Oysaki elimden geleni yapmıştım.

Athanasia: Sen başka o başka!

Lucas yanımdan kalktı.

Lucas: Bu da sana ders olsun. Yaşına uygun olmayan şeyleri okuma. Büyüyünce okursun. O zaman daha iyi anlarsın.

Lucas kayboldu.

Büyüyünce daha iyi anlarsın, öyle mi?
_______________________________________

Umarım beğenmişsinizdir. Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın. Bir sonraki bölümde görüşürüz <3