Mecnun yatatpındaydı.Kalktı etrafına baktı.Saçma bir rüyanın içerisinde gibi hissediyordu.Sanki bütün ev onun üstüne çöküyordu.Diğer bir yandan boşluğa selam çakıyordu apansızca.Kimse anlamasın diye salak salak şeyler diyordu.Sonra birisi geldi odaya.'Noluyo lan' diye bağırdı.Yine şaşırmıştı.Toparlayamamıştı kendini bir türlü.Her şey gittikçe daha değişik bir hale dönüşmeye başlamıştı.'Ne içtin sen böyle' dedi İsmail.Mecnun duraksadı.Bir iki dakika bekledi konuşmadı.İsmail yine sordu 'Noluyo lan' diye.'Kim?' dedi Mecnun.'Daha yeni başlayan bir hikayenin sonundayım.' dedi Mecnun.İsmail bunlara hiç alışkın değildi.Mecnun'un en son okuduğu kitap ilkokuldaki Cin Ali'ydi.Bu kadar edebi cümleler Mecnun'a nereden gelmişti?Sonra İsmail Mecnun'u ayağa kaldırdı.Gel gidiyoruz dedi.Mecnun nereye diye sordu.Madem edebi oldun gör bakalım edebiyat öyle basit miymiş dedi.
Dedeyi gördü karşısında Mecnun.Dede her zamanki gibi indirdi kafaya asayı.Başka bir sakallının yanına gelmişti.Baktı baktı anlayamadı nerede olduğunu.Hiç anlayamamıştı ki zaten nerede olduğunu?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Leyla ile Mecnun (Geri Dönüş)
HumorKendimce ''Leyla ile Mecnun'' un devamı.İnsan hayatını dökmeli kaleme kağıda yoksa ya çöp olur ya da bir karalama.
