1. Bölüm

290 10 3
                                    

Adım Güneş.

İsmimi annem koymuş. Doğduğum anda odaya güneş gibi ışık saçtığımı söylerdi hep. Onun hep yalan söylediğini düşünürdüm.

Geçen sene onu kaybettik, o.. o öldürülmüştü. O zamandan beri hayata bakış açım çok değişti. O eski onlarca arkadaşı olan, her gün yüzü gülen ve nazik olan Güneş değildim ben. Artık çok daha karamsardım. Tek üç arkadaşım kalmıştı. Esra, Emir ve Mavi. Önüme gelen herkesle konuşmuyordum. Genellikle sınıfın en arkasında oturup müzik dinleyen kişiydim artık.

Ve en kötüsü ise kimseye güvenemiyordum. Ne arkadaşlarıma ne de babama.

Sanki kendimin dört bir yanına duvarlar örmüştüm ve kimsenin geçiş yapsına izin verememiştim.

10. sınıfın ilk gününü her zamanki sıkıcı okul yılları gibi geçicek diye düşünüyordum.

Çok yanılmışım.

O gün sınıfımıza yeni biri geliceği duyuruldu.

"Herkes bu yeni çocuğun bir baş belası olduğu hakkında konuşuyordu." dedi Esra sınıfa giderken.

"Ayrıca çokta taş olduğu hakkında konuşuyorlardı." dedi arkamızdan bize yetişmeye çalışan Mavi.

"Beklentilerinizi çok yüksek tutmayın kızlar, eğer dediğiniz gibiyse plastiklerle takılıcağı kesin." diye cevap verdim.

"Biri bana söyleyebilir mi ben de niye plastiklerle takılmıyorum?" diye bir ses arkamızdan geldi.

Emir. Başka kim olacaktı. Grubumuzun şaklabanı aynı zamanda bebeklik arkadaşımdı. 5 yaşından beri en yakınımdı.

"Çünkü sen tam bir şapsalsın." dedi Esra alaycı bir tonla.

"Hadi! Derse geç kalıcaz." diyerek onları itekledim.

Sınıfa girdiğimizde öğretmen kendi ismini tahtaya yazdı.

Kemal Gündoğdu.

"Merhaba çocuklar tahtada da gördüğünüz üzere adım Kemal Gündoğdu. Bana Kemal Hoca diyebilirsiniz. Sizi gün geçtikçe tanıyacağımı düşünüyorum, o yüzden buna bugün zaman ayırmıyıcağım." dediği anda okulumuzun müdürü ve bizim yaşlarımızda bir çocuk sınıfa girdi.

Uzun, kaslı yapılı, dünyada görebileceğiniz en güzel kahverengi gözleri vardı. İçinde kaybolurdunuz yani o kadar. Saçları dağınıktı, sanki hiç uğraşmamıştı, ona bakarken sanki nefesim kesildi. O kusursuzdu.

"Çocuklar dinleyin! Yanımda duran beyefendi okulumuza yeni geldi. Ona hepinizin okulda ki ilk haftası boyunca yardımcı olmanızı istiyorum."

Sonra müdür sınıftan çıktı. Kemal Hoca çocuğun yanına doğru yürüdü.

"Belki kendini bize tanıtmak istersin." dedi.

"Merhaba, ben Mert. Mert Ay"

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Mar 03, 2015 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Ay ve GüneşHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin