လွှတ်ချခွင့်မရှိ(complete)

ep11💌

"ပြောမပြတော့်ဘူးလား........ချာတိတ်"

ကျွန်တော့်လက်မောင်းကို လက်သေးသေးနဲ့ တို့ရင်‌ေပြာလားသည်။ပြီတော့် ခေါ်ပုံကလဲချာတိတ်တဲ့လေ။ချာတိတ်လို့ခေါ်တာထက် အရင်လို jungkookလို့ခေါတာကိုပိုသဘောကျပါသည်။

"အော်အင်း.......ပြန်မှတ်မိလာ မှာပါ အဲ့ကြရင်ပြောပြမယ်"

"ဘာလဲမင်းကမပြောပြချင်တာလား ရတယ်လေ ငါ့ကိုဆေးလာချိတ်ပေးတဲ့ ကောင်မလေးတွေကိုမေးကြည့်မယ်"

နှုတ်ခမ်းကို ထော်ကာပြောနေသည့် hyungပေါက်စကြောင့် လူကရယ်ချင်စိတ်ကိုထိန်လို့မရ မနေနိုင်မထိုင်နိုင် အသံထွက်ကာ ရယ်မသည်

"ဟားဟားးးး"

အသံထွက်ပြီရယ်လိုက်တော့်

"မင်းကဘာရယ်တာလဲ ငါကရယ်စရာကောင်းနေလို့လား"

မျက်စောင်တွေ ထိုးရင်ပြောလာသည့် hyungက ဟိုးအရင်က အပြစ်ကင်းတဲ့ခလေးတစ်ယောက်လိုပင်။

"မဟုတ်ပါဘူး hyungရယ်.....hyungကချစ်ဖို့ကောင်းလို့"

Hyungမျက်လုံးတွေကိုစိုက်ကြည်ရင်ပြောတော့် ပြန်ကြည့်လာသည့် မျက်အိမ်ငယ်မှေးမှေးတွေက လူကိုရူးစေနိုင်သည်။အရင်က မုန်းပါသည်လို့ပြောခဲ့သည့် ထိုမျက်ဝန်းတွေက ရူးလောက်အောင် လှနေပြန်ရော တကယ်လဲ ထူဆန်တဲ့ အချစ်ပါလား

"Jungkookkkkkkkk"

Hyungကိုကြည့်နေတုန်း အနောက်ကခေါသံကြောင့် မတပ်ရပ်ရင် အနောက်သို့လှည့်ကြည့်မိလိုက်သည်။

"ခွပ့်......."

"အာ့........"

ပါးပြင်ပေါ်သို့ ကျလာသည့် လက်သီးကြောင့် လူကကြယ်တွေလတွေပါမြင်သွားရသည်။

"Appa သားရှင်းပြမယ်....."

"မင်းဘာမှမရှင်းပြနဲ့ yoongiပြောပြလို့အားလုံးသိပြီးပီ မင်းမရှက်ဘူးလားဟန်........မင်းသူ့ကိုမချစ်ဖူးဆို ငါ့ကိုပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောလေ မင်းဒီလိုတွေ လုပ်တာ မင်းကိုမယ်ဟုတ်လှပြီထင်နေတာလား "

‌ကျွန်တော့်မျက်လုံးတွေကို ဆူးဆူးဝါးဝါးကြည့်နေသည့်appaကို ပြန်ပြောဖို့အင်းအားမရှိ ကိုယ့်အပြစ်နဲ့ကိုယ်ဆိုတော့်လဲ appaပြောသမျှသာ ငြိမ်ခံနေလိုက်သည်။