လွှတ်ချခွင့်မရှိ(complete)

ep15💌

ပေါ့ပေါ့ပါးပါးဖြစ်အောင် T-Shirt အဝါရောင်ခပ်ကြီးကြီးကိုသာ ကောက်စွပ်လိုက်သည်။jungkookဘယ်သွားမယ်မှန် မသိပင်မဲ့ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ဖြစ်တာကပိုကောင်းမယ်ထင်၏။

ဗီရိုအံဆွဲထဲက ခေါင်းစည်းကွင်း ယူဖို့လုပ်တော့် တွေ့လိုက်တဲ့ စာအုပ်ကြောင့် jiminတစ်ယောက် စိတ်မသက်မသာဖြစ်ကာ စာအုပ်ကို ဆွဲယူရင် ဗီရိုအပေါ်ဆုံးတန်းသို့‌ေခြဖျာ‌း‌ေထာက်ကာ လှမ်းတင်လိုက်သည်။

"ဟင်........"

ခါးကို တစ်ယောက်ယောက် ဖက်တာခံရချင်ဖြစ်သည်။jungkookကလွဲလို့ မည်သူဖြစ်မည်နည်။

"Jungkook.....ဘာလုပ်တာလဲ ဖယ်"

‌မနေတတ်စွာရုန်းတော့

"ချစ်လို့ ဖက်တာလေ "

အခုနောက်ပိုင် jungkook အချစ်ကြောင်းအရမ်းပြောလာပါလား။အဲ့လိုတွေချစ်ပြနေတော့် ဒီကကောင်ကြီးက မင်းကိုလွှတ်မချရက်ဘူးကွာ။*ကိုယ်တို့နှစ်ယောက်က သိပ့်ရီရတယ် နော် မင်းပြေးခဲ့တုန်းက ကိုယ်ကလိုက်ရတယ် အခုကိုယ်ကပြေးမယ်လုပ်တော့် မင်းကလိုက်နေရပြီနော် ဒါပင်မဲ့ မင်းပင်ပန်းမယ် ကိုယ့်နောက်ကို ဆက်မလိုက်ပါနဲ့တော့်နော်*

"ဟုတ်ပြီ......အခုဘယ်သွားမှာလဲ"

Jungkookဖတ်ထားတာကို အတင်ဆွဲဖြုတ်ပြီ မေးမိသည်။

"hyung .....ဘယ်သွားချင်လဲ"

ခန စဉ်းစားပြီး

"ဟန်မြစ်သွားမယ်"

Jungkookမျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့သွားကာ

"Hyungကလဲ အမြဲသွားနေကျကို မပျင်းဘူးလား"

"မလိုက်ပို့ချင်ဘူးလား ရတယ်လေ မသွားတာ့်ဘူး"

နှုတ်ခမ်းကြီးဆူကာပြောမိသည်။

"ဟော်ဗျာ..... လိုက်ပို့ပါ့မယ်.....အခုကြတော့်ခလေးကြနေတာပဲ အရင်က jimin shiဘယ်ရောက်သွားလည်း မသိဘူးကွယ်"

ကျွန်တော့် ခေါင်းကိုသူ့ လက်ချောင်းသွယ်သွယ်လေးတွေနဲ့ လာဖွရင် ကျွန်တော့်ရှေ့ကထွက်သွားသည်။

"ဒုတ်......ဒုတ်........"

ရင်ဘတ်မှစောင့်စောင့်ပြီ ခုန်နေသည်မှာ လူပါ မိုးပေါ်ရောက်သွားမတတ်ပင်။မင်းနဲ့ ပတ်တတ်ရင် ကိုယ်ဟာ အချစ်ကိုစတွေတဲ့ ဆယ်ကျော်သက် အရွယ် ချာတိတ်လေးတွေလိုပဲ ရင်ခုန်နှုန်းကဟိုအမြင့်ဆုံးမှာ။