Jungkookလုပ်ရက်ကြောင့် ရှော့ရသွားသည် ထင်၏။အဲ့လောက် ကြောက်သလားhyung ကျွန်တော်သိမှာအဲ့လောက်ကြောက်သလား ။ကျွန်တော်ဟာ hyungကို စကားလုံးတွေနဲ့ ချစ်ပြနေတာမဟုတ်ဘူးနော် hyung။ hyungအလိုမတူပဲ ဖြစ်ခဲ့တဲ့အရာတစ်ခု အတွက် တစ်ယောက်ထည်းခံးစားနေရတာ မတန်ဘူး hyung ။hyungအမှားမှမဟုတ်ဘူး
ဖြူလွှလွှ ကုတင်ပေါ်မှာ အိပ်စက်နေသည့် jiminလေးကတော့် အပူပင်ကင်းစွာ
ခနကြာတော့် နိုးလာသည့် jimin
"Hyungအဆင်ပြေလား နေလို့ကောင်းလား"
Jungkookစိတ်ပူစွာမေးနေသည်။ jiminကတော့် jungkookမျက်လုံးတွေကို စိုက်ကြည့်ကာ
"Jungkookမင်း သိနေခဲ့တာလား"
Jungkookမသိဘူးလို့ လိမ်ချင်ပင်မဲ့ ကျွန်တော် hyungကို ထက်မလိမ်လိုပါ။
"အင်းးးးကျွန်တော် သိတယ် hyung "
"မင်းမရွံဘူးလား........"
မှင်သေသေကြီး မေးလာတာကြောင့် နားမလည်းနိုင်စွာ
"ဘာကိုလည်း hyung"
"ငါ့ကို မရွံဘူးလားလို့"
"ရွံရမယ် မဖြစ်နိုင်တာhyung မုန်းတယ်ဆိုတာတောင် မဖြစ်နိုင်တာ ရွံတယ်ဆိုတဲ့အရာက ဟိုအဝေးကြီးမှာပါ hyung"
ပြောပြီး hyungရဲ့နှဖူးလေးကို ငုတ်နမ်းလိုက်သည်။
"သား.........."
ဆေးရုံအခန်းဝကခေါ်သံကြောင့် နှစ်ယောက်လုံး ကြည့်မိလိုက်၏။
"Appa......."
Hyungရဲ့ အဖေထင်တယ်
"ကျွန်တော် အပြင်းထွက်ပေးမယ် hyung"
အလိုက်သိစွာ အပြင်းထွက်လာလိုက်၏
"သား"
"မခေါ်နဲ့...သားလို့ မခေါ်နဲ့ ကျွန်တော် ခဗျာသားမဟုတ်ဘူး"
မကြားချင်ဘူး ကျွန်တော်တို့ သားမိတွေဘက် နည်းနည်းလေးတောင် လှည့်မကြည့်ပေးခဲ့တဲ့ အဖေကို ကျွန်တော့် စိတ်နာသည်။
"Appaကို စိတ်ဆိုးနေတာလား သား..."
"အဟက်.... စိတ်ဆိုးတာမဟုတ်ဘူး စိတ်နာတာ လူမမယ် ကလေးနှစ်ယောက်ထည်းကျန်ခဲ့တာကို သိရဲ့သာနဲ့ တစ်ချက်လေးတောင် လာမကြည်ခဲ့တဲ့ ခဗျာကို စိတ်နာတယ် "
YOU ARE READING
လွှတ်ချခွင့်မရှိ(complete)
Fanficခဗျာက ကျွန်တော့်အတွက် ဆုပ်ရင်ဆူး စားရင်ရူးဖြစ်ခဲ့ရင်တောင် ခဗျာကို ဆုပ်ပြီးအဆူးမခံနိုင်ဘူး စားပြီးပဲရူးပလိုက်မယ် jimin shiii ခဗ်ာက ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ဆုပ္ရင္ဆူး စားရင္႐ူးျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္ ခဗ်ာကို ဆုပ္ၿပီးအဆူးမခံနိုင္ဘူး စားၿပီးပဲ႐ူးပလိုက္မယ္ jimin shiii