Αντίγραφο Του Εαυτού Σου. /JJK. PJM.~ trnslted.//

/8|

Πήρε ώρα να ηρεμήσει ο Jihyun από το ξέσπασμα του, με υποσχέσεις ότι θα πάνε στο παιχνιδάδικο να αγοράσουν το παιχνίδι που είχε βάλει ο μικρός στο μάτι. Ένα παιχνίδι που κόστιζε 30 ευρώ.

Ο Jimin γκρίνιαξε από κούραση και ξάπλωσε την μέση του στον καναπέ. Τα φαλενίσια απο καρδιάς κλάματα του μικρού έκαναν τον Jimin να τρελένετε . Ακουγόταν σαν φάλενα που πέθαινε , όπως τον Jimin όταν έκλαιγε.

Το μικροκαμωμένο αγόρι έπεφτε σιγά σιγά στόν ύπνο με τον Jihyun γατζομένος πάνω στο στήθος του, όταν το κινητό του δονήθηκε πίσω από το κεφάλι του. Εκείνος ξεφύσηξε, δεν μπορούσε να κάνει ένα διάλειμμα;

Πήρε το κινητό του κάτω από το κεφάλι του και απάντησε με κλειστά μάτια. ''Ναι;''

''Park Jimin! που στο διάολο ήσουν;''

Ο Jimin έβρισε από μέσα του, φυσικά και ήταν ο Taehyung. Το αγόρι είναι τόσο προστατευτικό προς αυτόν όταν είναι λιγάκι μεθυσμένος.

'' βούλωσε λίγο το τεράστιο στόμα σου, το παιδί μου προσπαθεί να κοιμηθεί!'' Γρυλίζει και σηκώνει το βλέφαρο του και κοιτάει κάτω στο σιωπηλό κοιμισμένο γιο του.

'' Εγώ και ο Chanyeol ψάχνουμε όλοι την γαμημένη πόλη για εσένα! Πάλι καλά που μας πήρε ο Jin τηλέφωνο αλλιώς θα έκανα χαμό .'' Είπε άγρια μέσα από το τηλέφωνο.

''Μχμμ! Και που ήσουν όταν είχα φτάσει huh; Ξέρεις πολύ γαμημένα καλά ότι είμαι πάντα στο μπαρ αλλά εσύ δεν εμφανίστηκες καν!'' Ο Taehyung δεν απάντησε αφήνοντας μια μεγάλη ησυχία.

''Tae δεν είμαι πλέον ένας 21χρόνο ασταθείς έγκυος. Είμαι πλέον ικανός να προσέχω τον εαυτό μου, το κάνω εδώ και αρκετό καιρό αν δεν ξες.'' Μουρμούρισε απαλά ενώ του ερχόντουσαν αποσπάσματα από τις απελπισμένες μέρες και την μεγάλη τότε κοιλιά του.

'' Ξέρω, ξέρω εγώ απλά, ανησυχώ.... πολύ Jimin. Θέλω πραγματικά να βλέπω το χαμόγελο σου πιο συχνά . Μάλλον δεν έπρεπε να πιέσω την κατάσταση, ότι σε κάνει χαρούμενο με κάνει και εμένα .'' Η βαθιά φωνή του Τaehyung ηρεμεί τον Jimin με έναν τρόπο που δεν μπορούσε να κατανοήσει.

'' Είμαι εντάξει Tae.'' Λέει ανάμεσα στο χασμουρητό του και κοίταξε πάνω στο ταβάνι.

''Το υπόσχεσε;''

Ο Jimin πήρε μια ανάσα ''Φυσικά..''

////////////////////////////////////////

Ήταν ένα συννεφιασμένο απόγευμα της Κυριακής όταν ο Jimin αποφάσισε να πάρει το ηλίθιο παιχνίδι του Jihyun. Παρακαλούσε όλη την εβδομάδα για να πάει και είχε γίνει πιο κολιτσίδα από συνήθως ο μικρός. Πάντα κολλημένος πάνω στον γοφό του Jimin. Δεν το άφηνε να αργεί να τον πέρνει από το παιδικό σταθμό και πάντα να θέλει την προσοχή του πατέρα του, ότι και αν γίνει.