Can you try me? ~hyunlix~ ✓

Otuz altı (F)

19k için teşekkür ederim meleklerim!
Bunu başaran ikinci kitabım...
Sevinçliyim çünkü bu kitap çok sevildi ve çok hızlı büyüdü... Final yaptım çünkü konu bittikten sonra gereksiz uzatmak saçma. Yani bence gereksiz bir sürü kaoslar oldu biraz daha eklersem baya saçmalaşırdı.

Kiiii bir ara askıya aldığım içinde çok düştü okuma sayısı ama önemli değil.
Özel bölüm yazacağım iki part olacak ama kesin bir tarih veremem şu an Leucemia'ya ve Catlix'e odaklanmak istiyorum.

Anlayışla karşılarsınız umarım.. sizi seviyorum

İyi okumalar!

Felix

"Sevgilim..."

Hyunjin'in ince sesiyle gözlerimi aralayıp etrafa bakındım. Beyaz hastane duvarları bana yabancı gelmişti.

Ardından aklıma doluşan anılar ile hızla elimi karnıma attım ama orda hissettiğim boşluk ile hızla Hyunjin'e döndüm.

Tam konuşcakken kucağında tuttuğu minik bedene kaydı gözlerim.

"Oğlum... o iyi mi?"

Hyunjin dolu gözleriyle başını sallayıp kolarımı açmam için işaret vermişti. Kollarımı açıp oğlumu kucağıma aldım ve güzel yüzüne baktım.

Doğum esnasında göstermişlerdi o güzel yüzünü. Tekrar karşılaştığım minik yüz ile gözlerimden yaşlar birer birer dökülmeye başlamıştı.

Tanrım o çok güzeldi.

Minik burnuna öpücük bırakıp güzel kokusunu içime çektim. "Çok güzel kokuyor..."
"Aynı sen gibi kokuyor Felix."

"Ben bu kadar güzel kokuyor olamam ki.."
Hyunjin çenemden tutup dudağımı öptü. "Tanrı şahit ikinizde aynı kokuya sahipsiniz. Aynı Felix babası gibi kokuyor.. minik burnu kalın kırmızı dudakları... o kadar güzelsiniz ki güzelliğiniz karşısında kelimelerim tükeniyor."

Sessizce onu dinlerken bu sefer gözlerimi öptü.
"Sana çok teşekkür ederim meleğim bana şans verdiğin için... ve böylesi bir güzel bebeği dünyaya getirdiğin için çok teşekkür ederim."

Tam dudaklarımı aralayacakken bebeğimin ağlaması ile şokla ona baktım. Şu an ne yapacaktım? "Emzirsene?"

(En altta bunun için açıklama yapacağım)

"Ha?"

"Emzir işte.. hani açıyorsun memeni süt çıkıyor?"
"Benden nasıl süt çıksın Hyunjin?"
"Benden mi çıkcak Felix? Ha bende var ama onu bebeğimize veremeyiz.."
"Hyunjin! Doktoru çağırsana.."

Hyunjin başını sallayıp odadan çıkarken bebeğimi bir kaç kere pışpışladım.

"Oğlum ama ağlama korkuyorum... canını mı acıttım?" Bebeğim ağlamaya devam ederken onunla birlikte bende ağlamaya başladım.

Doktor odaya girdiğinde Hyunjin benim ağladığımı görüp kaşlarını çattı.

"Niye ağladın sen?"
"İyi bir baba değilim dimi? Kesin canını acıttım ben.." "Hayır meleğim çok güzel bir babasın... sadece oğlumuz acıktı. Yaklaşık 12 saattir uyuyorsun."

"Ne? Neden o kadar uyudum?"

"Vücudun yorgun düştüğü için uyanmadın."
Başımı sallayıp doktora baktığımda yanıma gelmiş ve nasıl yatmam gerektiğini gösterip dikişlerime dikkat ederek beni uzandırmıştı. Kolumun altına yastık koyup bebeğini üstüne yatırdım ardından hastane önlüğünü açtım.

"Sütüm var mı ki benim?"
"Göreceğiz." Adam göğüs ucuna dokunduğunda acı ile dudaklarımdan inleme kaçtı. "Evet süt var... şimdi bebeğin üstüne doğru eğil Felix."

Başımı sallayıp dediği gibi yaptım ardından oğlum dudakları ile göğüs ucunu kavradı.

Damakları ile ezerek sütü emerken gülümseyerek yüzüne baktım.

"Aynen bu şekilde... doyduktan sonra omuzuna yaslandırıp gazını çıkarmalısın... onu da hemşire sana gösterir tamam mı?"

Başımı sallayıp oğluma daha dikkatle baktım.

Elini göğüsüme koyup diğer eli ise Hyunjin'in parmağını tutuyordu. "İşini biliyor tabi.."
Hyunjin mırıldandığına kıkıdayıp oğluma döndüm.

"Hiiii Hyunjin!"
"Ne oldu sevgilim? Canın mı acıyor bekle dur doktoru çağırcam hareket etme."

"Hayır canım acımıyor acıyor da şu an daha önemli bir şey var." Tek kaşını kaldırıp bana baktı. "Bebeğe isim bulmadık.. daha iki ay var diye düşünmemiştik."

"Hm... sen ne istersen o olsun meleğim."

"Jung-su olsun o zaman?"

"Korece olmak zorunda değil meleğim..."
"Hayır hayır ben zaten araştırmıştım bu aklımda kalmış... hem bence gayet güzel bir isim değil mi?"

Başını sallayıp hala göğüsümü sömüren bebeğime dönüp alnını öptü.

"Aramıza hoş geldin Jung-su."

•

Böyle bitirmeyi düşünmüyordum ama ben zaten asla kitaplarımın sonunu düşünmem.
Nasıl gelişirse öyle yazarım bu böyle geldi böyle gidecek gibi. Özel bölüm yazacağım için finali kısa tuttum.

*şöyle açıklama yapayım. Aslında emzirme olayını araya katmayacaktım fakat bir kaç gün önce okuduğum ficten dolayı mantıklı geldi ve koydum. Kitap zaten mpreg yani erkeklerin hamile kalabildiği bir kitap umarım saygı duyarsınız.

Bu zamana kadar yanımda olup kararlarıma saygı duyan bebeklerim sizi seviyorum iyi ki varsınız.. diğer ficlerimde görüşmek üzere 🧚🏻‍♀️