Zawgyi_Version
အပိုင္း (၇)
" မဟာျမတ္မုနိဘုရား ''
ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚမွာ ေငးကာ ေတြးေနတဲ့ ခ်စ္ရေအာင္ တစ္ေယာက္ မွိုင္တိုင္တိုင္ ျဖစ္ေနေလတယ္။
ခ်စ္ရေအာင္ အေနာက္မွ
" ေအာင္ေလး ''
လို႔ ေခၚသံၾကားလိုက္၍ ခ်စ္ရေအာင္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခ်စ္ရင္ထူးေခၚသည္ကို သိေလေတာ့တယ္။
" ဟာ! ကိုေမာင္ထူး ဘာလာလုပ္တာလဲ ''
" ဘုရားေပၚမွာ ရွိတာ ဘုရားကိုလာတာေပါ့ စိတ္ကူးလည္း ေပါက္လို႔ အဟင္း ''
" အင္းပါ ''
" ဒါနဲ႕ မင္းကေရာ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီေရာက္ေနတာလဲ ဘာလာလုပ္တာလဲ ''
" ဒီေန႕က ကြၽန္ေတာ့္ေမြးေန႕ေလ အာ့ေၾကာင့္ ဘုရားမွာ ကုသိုလ္လာယူတာ ''
" ေအာ္ ေမြးေန႕မွန္းသိရင္ အစကတည္းက လက္ေဆာင္ဝယ္လာခဲ့ပါတယ္ ''
" ရပါတယ္ဗ်ာ မလိုပါဘူး ေက်းဇူးပါ ''
" ဒါနဲ႕ ေမြးေန႕လိုသာေျပာတာ ဘာလို႔ မ်က္ႏွာက မေပ်ာ္မ႐ႊင္ျဖစ္ေနတာလဲ ''
" ဒီလိုပါပဲဗ်ာ ကြၽန္ေတာ့္......ေမြးေန႕ေရာက္......တိုင္းအၿမဲအထီး.....က်န္ေနခဲ့တာ...... အရမ္းလည္း အားငယ္ခဲ့ရတယ္ ''
" ဘာမွအားမငယ္ပါနဲ႕ ခု မင္းေမြးေန႕ မင္းေဘးမွာ ငါရွိေနၿပီေလ မင္းတစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ေတာ့ပါဘူးကြာ ''
" ဒါမယ့္ ေမြးေန႕ေရာက္တိုင္း တစ္ခါမွ
ေမြးေန႕မလုပ္ဖူးဘူး ''
" တစ္ေန႕ေတာ့ ျဖစ္လာမွာပါ အားမငယ္ပါနဲ႕ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနပါကြာ ''
" ဒါမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ကိုေမာင္ထူး..... မသိေသးတဲ့ အေၾကာင္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္.......
ကြၽန္ေတာ္ အရမ္းဝမ္းနည္းခဲ့ရတယ္ အထီးက်န္ခဲ့ရေပါင္းလည္း မနည္းေတာ့ဘူး
အစ္ကိုသာ ကြၽန္ေတာ့္ဘဝကို ၾကားမိရင္ စိတ္ပ်က္မိမွာအမွန္ပဲ ''
ခ်စ္ရေအာင္ ေျပာရင္းနဲ႕ ဝမ္းနည္းသံပါကာ မ်က္ရည္ဝဲလာေလတယ္။
ခ်စ္ရင္ထူး က ခ်စ္ရေအာင္ကို စူးစိုက္ကာ ၾကည့္ၿပီး သူ႕ မ်က္ႏွာမွာ သနားဂ႐ုဏာေတြ တဖြားဖြား ေပၚေနတာေပါ့။
