Friend Zone

Chapter 19

Met een ruk kom ik overeind. Auw, alles doet pijn. Ben ik dood? Nee vast niet, zo had ik me 'dood zijn' niet voorgesteld. Ik wrijf over mn hoofd en kreun. Auw, het voelt alsof ik overal over mn lichaam ben getrapt, geslagen en gestoken. Wat was dat eigenlijk voor rare droom? Ik, dronken op een feestje... Raar. Ik herinner me weer, waarom ik hier lag. IK BEN VAN EEN WATERVAL AFGEVALLEN! en ik leef!...denk ik. Harry! Waar is Harry?! Ik kijk om me heen. Ik zit met mn voeten in het water op de scherpe steentjes en probeer overeind te komen. Ik kreun nog eens. Mn ogen glijden langs het water en de kant, of ik Harry zie. Ja! daar in het water! Ik ren het water in. "Harry!" roep ik. Geen antwoord, dus zwem ik in paniek naar hem toe. Hij zakt naar beneden. Eindelijk ben ik bij hem en pak hem bij zn arm en trek hem omhoog. "Harry, wake up buddy.." zeg ik zacht. Hij moet uit het water. Met de kracht die ik heb trek ik de zware Harry aan de kant en leg hem op zn rug. Ik kniel naast hem neer. Hij heeft te veel water binnen gekregen! Ik moet hem redden. Een, twee, drie! Ik buig over hem heen en knijp zn neus dicht. Ik denk niet na en zet mn lippen op zn mond. Had ik dit niet een keer gezien in een film? Na een tijdje laat ik hem los. "Oh, I hope it works!"

zeg ik. Er gebeurt niks. "Please Harry..." fluister ik. Een traan rolt over mn wang. Ik strijk met mn hand over zn natte lange haar. Hij zag er vreselijk uit met al die wonden. Er was een grote bloedende wond op zn voorhoofd. Ik slik. Wat nou als hij echt.....? Ik wilde er niet aan denken. Ik voel in mn doorweekte broekzak. Ja! mn zakdoek! hij zat er nog in! Ik knijp het doorweekte ding uit en dep voorzichtig het bloed van Harry's voorhoofd. Ik kan het niet meer aan. De tranen rollen over mn wangen. "Harry, I don't wanna loose you! Please, don't leave me!...... I need you....." Ik leun over hem heen en geef hem een kusje op zn mond.

Het blijft stil, ik probeer mn huilen onder controle te houden. "I love you." ja dat was waar.....Maar WACHT! Dat zei IK helemaal niet! Met grote ogen kijk ik naar Harry die langzaam zijn ogen opent. Ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik begin alleen maar harder te huilen, maar geen tranen van verdriet dit keer. "Harry!" probeer ik te zeggen maar verslik me in mn tranen. "Hey babe." zegt hij langzaam en zacht. Ik kan het niet geloven. "Sshh, love. don't cry" Voorzichtig probeert hij te gaan zitten. "Harry I-" stotter ik. "Sssshhh...." zegt hij. Dan legt hij voorzichtig zijn hand op mn wang en veegt met zijn duim de tranen weg. "It's ok" zegt hij en kust me.