"Boşver hepsi geçecek bir gün..."
Kulağımda "Lavinia" sözleriyle beraber kalemimi dosyaya atıp arkama yaslandım.
"Nefret beni seçecek bir gün..." derin bir iç çektim.
"Mezarıma ekecek bir gül. O gün senin gökyüzün."
Kulaklıklarım kulağımdan çıkardım ve gözlerimi cama çevirip düşünmeye başladım.
Ben Lavinia Yasemin Bulut. 23 yaşında, babamın şirketinde yönetici olarak çalışıyorum. İnsanların %99'u bana Yasemin diye seslensede babam bana bazen" Lavinia kızım benim. " diyor. Adımı annem koymuş. Babam da o yüzden şirketin adını" Lavinia" koymuş.
Ben cama bakıp düşünürken kapımın çalmasıyla irkildim. Babam içeri girince birbirimize sarıldık. Şu hayatta kızların babalarına duyduğu sevgi paha biçilemezdi. Babamla karşılıklı oturduk.
"Bil bakalım annen nereye gitti?" dediğinde kıkırdadım. Annem eski komşumuz Ayten Teyze'ye sık sık gider, orada kendilerinden başlayıp yine kendilerine dönene dek herkesin dedikodusunu yaparlardı. (babamla ben dahil). Ne kadar zengin de olsak, villada da yaşasak eski yaşantımızı unutmamak için onlarla sıkça görüşürdük. Ve doğrusu ben de onları çok severdim.
"Ayten Teyze'lere mi gitti?" babam başını hayır anlamında salladı.
"Peki eski mahallede dedikodu yaptığı kadınların yanına mı gitti?" babam gülerek hayır dedi. Bu sefer yüzüme yapmacık endişeli bir yüz ifadesi takındım.
"Eyvah, annem Ayten Teyze'lere gitmediyse, hatta mahalledekilere dedikodu yapmak için bile gitmediyse kesin başına bir şey gelmiştir." babamla karşılıklı kahkaha attık.
"Ünsal şirketini biliyor musun?" Tabii ki biliyordum. Ülkenin en büyük iki şirketinden biriydi. Aynı zamanda ortağımızdı, sık sık görülme ayarlar, yurt dışındaki ortaklarımız beraber toplantı yapardık. Babama bakıp başımı salladım. Babam "İşte onun sahibi Tanju Ünsal'ın eşi Zehra Hanım'a birlikte konuşuyorlar." dediğinde şok içinde babama baktım. Nasıl olabilirdi bu? Daha da önemlisi benim niye bundan haberim yoktu?
Neden bu kadar aşırı tepki verdiğimi düşünüyor olabilirsiniz ama inanın ki abartılmayacak gibi değil. Tanju Ünsal'ın iki tane çocuğu var; Demir Ünsal ve Derin Ünsal. Derin Ünsal duyduğuma göre oldukça cana yakın, sevecen ve arkadaş canlısıymış. Demir Ünsal ise sert, suskun ve vurdumduymaz biriymiş. Görseniz kardeş olduklarını anlamazsınız. Geçen hafta şöyle bir olay oldu; ben geçen gün odama gitmek için merdivenden çıkıyordum. O sırada babamın odasından biri çıktı. Başımı kaldırdığında Demir Ünsal sert gözlerle bana bakıyordu. Hemen başımı eğip odama girdim. Girerken de gözlerinin bende olduğuna emindim. İşte bu yüzden annemin gitmesi bazı olaylara sebep olabilirdi.
Babam derin bir nefes aldı ve şöyle devam etti "Bak kızım, Fransızlarla önemli bir toplantı yapmamız gerekiyor ve Ünsal şirketi de ortağımız olarak orada olacaklar. Senden isteğim, artık sende yöneticisin ve seninde bizimle birlikte gelmeni istiyorum."
Ben şok içinde babama bakarken o gayet ciddiydi. Kendimi on saniye içinde toparladım ve şöyle dedim.
" Ama baba ben şirkete geleli 3 ay oldu. Ayrıca ben sadece seni torpilinle yönetici oldum, kendimi şirketi senin gibi yönetebilecek gibi hissetmiyorum." derin bir nefes verdim.
Babam şefkatle saçımı okşadı.
" Benim güzel kızım. Evet, sen şirkete geleli 3 ay oldu. Ben de şirket yöneticiliğine 23 yaşında geçmiştim dedenin izniyle. Sen bu yüzden benim torpilimle yönetici olmadın, bu yetenek sende vardı. Zamanla sen de benim gibi yöneteceksin. O yüzden benimle gel ve kendini geliştirmeye başla, ben öyle yaptım. Olur mu güzel kızım? "
Babamın anlattıklarını birkaç saniye için düşündüm. Haklıydı, kendimi geliştirmeliydim. Başımı omzuna yasladım.
" Olur, geleceğim baba. "saçımı koklayarak bana sarıldı.
" Seni çok seviyorum Lavinia Yaseminim. "
" Bende seni baba. "
