" Good morning බාප්පා"
"නෑ නෑ"
"Good morning Mr.Bang."
මිස්ටර් කියන එක එන්නෙ නෑනෙ මට හරියට..සොන්හා තමන් එක්කම අරගලයක.කාර් එකේ යන ගමන් සොන්හා පුරුදු වෙන්නෙ බාප්පට තමන්ව අදුන්වල දෙන විදිය
"හා යි බාප්පා අයිම් සොන්හා"
සොන්හගෙ පුහුනුවීම් එක්ක කාර් එක ආවෙ කුඩා ගොඩනැගිල්ලක් ඉදිරිපිටට. බාගෙට හදල තිබුනු ගොඩනැගිල්ල පැරනි පෙනුමක් එක්ක අමුතු හුදකලා බවක් තිබුනා.වාහනෙන් බැහැපු සොන්හා ගොඩනැගිල්ල ඇතුලට ඇවිදන් ආවෙ ටිකක් කුතුහලෙන්.ජීවිතේට කතා කරපු නැති බාප්පා කෙනෙක් එක්ක බිස්නස් කතා කරන්න යන එක සොන්හට ටිකක් අමුතු දෙයක්.
"සොන්හා ඇතුලට යද්දිම "
"ආව්"
සොන්හගෙ ඇගේ හැප්පුනේ ටිකක් උස පිරිමි ලමයෙක්.කොන්ඩෙ ක්රේල්.සොන්හට වඩා ගොඩක් උස පිරිමි ලමයගෙ පපුවෙ වැදුනු සොන්හා ටිකක් ඈතට විසි උනා.
"ඔහ් මියානෙ මිස්"
ටිකක් කලබල උනු පිරිමි ලමයගෙ ඇගේ තිබිලා බිම වැටුනු පුංචි ඕනමන්ට් එකක් දෙකට කැඩුනා.ඒත් එක්කම සොන්හා කරේ දාගෙන ඉදපු රීගල් නෙක්ලස් එකක් පිරිමි ලමගෙ ඇගේ පැටලිලා කැඩිලා බිම වැටුනා.
"මියානෙ මිස්."
පිරිමි ලමයා එයාගෙ ඕනමන්ට් එක අහුලගෙන ඒත් එක්කම සොන්හගෙ නෙක්ලස් එකත් අතේ පටලන් එලියට දිව්වා.
"මගෙ නෙක්ලස් එක"
සොන්හගෙ අන්තිම වචන ටික කට ඇතුලෙම හැංගුනේ ඒ වෙනකොටත් ඒ පිරිමි ලමය පේන මානෙකවත් උන්නෙ නැති නිසා.
"ඒයි නම්ජුනා ඔහොම ඉන්නවා"
ඊට පිටිපස්සෙන් ආපි තවත් පිරිමි ලමයි දෙන්නෙක් කඩාගෙන බිදගෙන එලියට දිව්වෙ අර පිරිමි ලමයව අල්ලන්න වගේ.සොන්හා කටත් ඇරගෙන මේ දිහා බලන් ඉද්දි පිටිපස්සෙන් කට හඩක් ඇහුනා.
"එක්ස්යුස් මී මිස්"
"ආහ්..මේ මට මිස්ටර් බෑන්ග් ශී හයුක් ව හම්බෙන්න පුලුවන්ද..මං ශින් ගෲප් එකෙන්."
YOU ARE READING
After a long time (Completed)
Fanfictionපළමු ප්රේමය කිසිම කෙනෙක්ට ලේසියෙන් අමතක කරන්න බෑ..මොකද ජීවිතේ පළවෙනි වතාවට ඇතිවෙන ඒ අමුතු හැගීම ජීවිතේට විශාල පාඩම් සමූහයක් එකතු කරන නිසා.. ඒ පළමු ප්රේමය හදවතෙන් වෙන් වෙලා ගියත් ජීවිතේ ඒ හිස්තැන ඒ විදියටම රකින මිනිස්සුත් මේ ලෝකෙ ඉන්නවා...මේ එහෙම ද...