Beni Bırakma Olurmu? ♫ ♬ ♪ ♩

KÜÇÜK KIYAMET

....Bu benim ilk hikayem olucak yorumlarınız benim için çok değerli....

Herşey bir yaz tatili için gideceğimiz kamp yolculğu sırasında başlamıştı üzerimde bir halsizlik vardı yola çıkmadan öncede başım ağrıyordu. sanırım araba şimdiden tutmaya başladığının kanıtıydı bu.

Yola çıkalı birbuçuk saat geçmesine rağmen yol bitmek bilmemişti.

Annem ile babam gideceğimiz yer hakkında konuşurlarken içimdeki sıkıntı gitgide büyüdü..

Ne oldugunu anlıyamadan heryer karardı her yer toz duman oldu arabaların kornaları çalarken başımdan akan bir sıvıyla uyandım yerdeydim ve cam parçalarının üzerinde yatiyordum hala ne olduğunu anlamadan sağa sola bakıyordum acı çığlıklar bağırmalar işitirken kendimi ters dönmüş arabanın camından zorlukla dışarıya attım elimi başıma koyduğumda hala başımdan akan kan durmamıştı anca aklım başıma yeni gelmeye başlamışken ambulans sesleriyle afalladım arabaya doğru ilerledim ve hızlı adımlarla sürücü koltuğuna doğru uzandım.gözyaşlarımı daha fazla tutamayarak ağlamaya başladım bir yandan bağırıyor bir yandan da hıçkırıklarla agliyordum

kolumdan çeken sağlık görevlilerine karşı çıkarmayarak kendimi onlara teslim etmek zorunda kaldım .hiçbirşey düşünemiyordum sanırım aklımı kaybetmiştim

Basımin siddetli agrimasiyla gozlerimi acmaya calistim Uyandığımda hastanedeydim ve heryerimde kablolar vardı yanıma gelen doktorlar nihayet uyandıı diye seviç çığlıkları atarken yanıma yaklaşan doktor  iyimisin diye sordu.bende '' buraya bağlıyken kendimi iyi hissettiğim belli olmuyormu? ''diye tersledim. ve '' çok iyiyim'' dedim anlaşılan kafamı kaybetsemde çenemi kaybetmemiştim

"Annemleri görmeliyim"  diyerek yerimden  kalkmaya basladim.tam kalkacaktım ki  herkes yere doğru bakınca kötü bir şey olduğunu anlamıştım.içimdeki sıkıntıyla birlikte kabloları sökerken doktorların müdehalesine karşı çıkınca koluma yediğim iğnenin acısıyla yatağa serildim.

"Aman tanrım kolum hey  senin derdin ne? " diye bagirdim.hemşirelerin "iyi uykular tatlı kız demesiyle tekrar olduğum yere serildim.  Koluma yedigim igne beni uyutmuştu anlaşılan gözlerimin kapanmasıyla  annemleri gördüm.yüzü okadar netti ki o muhteşem yumuşacık ellerini yüzüme koyarak tatlı sesiyle " bizi merak etme bebeyim güvendeyiz. hayatındakilere ve yanındakilere çok değer ver." demesiyle yerimden sıçradım. yine uyanmıştım gözlerimden akan yaşlar sayesinde rimellerim yüzümü batırmıştı...