ZOR AŞK

14.Bölüm

Ben geldimmm <3

"Oysa ben gülüşüne öldüm,o ölüşüme güldü.."

"Sen artık gece kadar karanlık içimde olan sahte güneş ışığı kadar yalansın..."
(Öylesin benim kendi tabirimle)

Eftalyanın Anlatımıyla;

Ağlamaktan gözlerim şişmişti nasıl bana böyle bişey yapabilirdi seviyorum demişti aşığım demişti asla üzülmene izin vermeyeceğim demişti oysaki en çok o kırmış o üzmüştü beni.Ağlamaktan yorgun düşmüştüm canım yanıyordu ona o kadar güvenmiştim ki böyle bişey yapacağını aklım almıyordu.Bide gelmiş ben bişey yapmadım diyor he ben yaptım zaten fotoğraftaki bendim zaten öküz.Ama hata bende ne güveniyorsun ki ben onun gülüşüne ölmüştüm o ise ölüşüme gülmüştü.Salak ben sevmediğin biriyle sırf annenin işini kaybetmesini istemediğin için evlendin sonra azda olsa sevmeye başlamışken canını yakmaya başladı.Başlamadı aslında direk yakıp kül etmişti.Telefonumu komple kapattım.Kimsenin aramasını istemiyordum yalnız kalmaya ihtiyacım vardı.Kendimi yatağa bıraktım gözlerimi tavana diktim boş boş baktım bir süre sonra ayağa kalkıp ılık bir duş almaya karar vermiştim duşa kabine girdim suyu açtım suyun altında öylece bekliyor hıçkıra hıçkıra ağlıyordum kendimi tutmaya çalışsam tutamıyordum gözlerimden akan yaşlardan deniz bile olurdu neydi benim günahım doğmak mı annemle babama gidip beni neden yaptınız diye mi soram şimdi hayata acı çekmek için mi geldim ben ne yapsam olmuyor iyilik yapsam kötülük buluyorum iyi niyetle yaklaşıyorum kötü niyetle cevap alıyorum artık ölmek isteyecek hale geldim ne yapsam kendimimi vursam yada camdan aşağıya mı atsam yok yok ben kendimi asayım ben sevildiğimi sandığım adam tarafından zaten ruhen ölmüşüm bedenen ölsem ne yazardı he ne yazardı.Duştan çıkmıştım kendimi bornozla yatağa attım.Hala ağlıyordum durmuyor ki durduramıyorum ağlamamı başıma ağrılarda girmeye başlamıştı.Aynı anda değişik karmaşık duygular yaşıyordum acı ,nefret,korku,endişe, hüzün artık bitkinlikten çökmüştüm.Bi yandan midem bulanıyordu kusmamak için kendimi zor tutuyordum lavaboya gidip kusmaya başladım herhalde ağlamaktan oldu odaya döndüğümde üstümdeki bornozu çıkarttım pijamaları mı giydim yatağa yattım kendi kendime düşünmeye başladım içimden Demir artık benim için gece kadar karanlık içimde olan sahte güneş ışığı kadar yalandı, ağlamaktan uyuya kalmışım...

Demirin Anlatımıyla;

Ben onun canını yakacak hiç birşey yapmamışken böyle birşey nasıl oldu hala anlam veremiyordum her otele gittim Eftalyayı sordurttum.Ben ona asla böyle bişey yapmam bunu kim yaptıysa bulduğumda ortada defnedilecek cesedi bile kalmayacak.Ben onun gözünden akan her yaşa bile düşmanken onu ağlatmış üzmüştüm bu resimleri kim fotoshop yaptıysa onu bu resimleri yapan ellerini teker teker kırıp ağzına sokmayan en adi serefsizdir.Acaba ne yapıyor şimdi ne kadar harap olmuştur birileri bizi ayırmaya çalışıyor ve başarılı oluyorda ama benim adım Demir Kozcuoğluysa ben bu oyunu bozar sevdiğim kadına kendimi affettiririm böyle bişey yapmadım o yaptığımı sanıyor beni bir kere dinlemediki bir kere dinlese açıklamama izin verse belki herşey düzenlicek ama nerede inat keçi inadı var bu kızda kime çektiyse onu bu inadına rağmen seviyorum zaten onun bu baş tutmasına karşı gelmesine aşık oldum ben gözlerinin parlamasına, dudaklarına,burnuna, gözüne ,tenine aşık oldum ben onun o güzel küçücük yüreğine kalbine aşık oldum onu asla aldatmadım nasıl bir oyunun içine soktular bizi kim yaptı en ufak bir fikrim yok ama bunu yapanı bulunca cesedi bile kalmayacak ortalıkta.Deniz kızım benim onu o kadar seviyorum ki tüm dünyayı bana verseler kimselere Eftalyamı değişmezdim ben.