Bir fısıltı duymuştum. Bana o fısıltı birşeyler anlatıyordu. Evet sadece 3 saniyeydi bu çığlık ve bir adam şöyle fısıldıyordu:
-Ya o?
- O nerede?
Çok anlamsız geldi adamın ses tonu çok garip bir safkan köpek gibiydi. Yarın okula gitmeyecektim fakat bakıcım gelmeyecekti. Yalbızda kalamazdım. Kendimi yalnız hisstememek için selfie çekip durdum. Nedense suratım net değildi. Bulanıktı. Aynaya baktım ve hala bulanıktı... okula ertesi gün sadece kimya sınavı için gitmiştim. Arkadaşlarım benden kaçıyor ben kendimden kaçıyordum. *Ben kendimden kaçıyorsam, asıl Chatlotte neredeydi? Okulda saçma sapan adımı söyleye söyleye dolaştım. Kendimi arıyordum. 3.sınıflar katından aşağı indim ve dışarı çıktım. Kantine gittim. Havuza baktım. Futbol sahasına gittim ama yoktum. Daha sonra tekrar binatı aramaya karar verdim ve çıkmak zor geldiği için tangın merdivenlerinden en üst kata çıktım. Yanlışlıkla çatıya kadar çıkmışım. Yemekhanenin bacasından leş kokusu geliyordu. Gidip bacaya baktım. Bacaya yaklaştıkça bu kokunun kendi parfümüm gibi koktuğunu fark ettim. Bacaya doğru koştum. Ve işte Charlotte'un cansız bedeni...
