An Effective Nostrum

Prologue

Prologue

"HELLO PILIPINAS!", I really want to shout pero nakakahiya naman. Kakababa ko lang sa eroplano tapos ipapahiya ko agad sarili ko? No way, high way!

Damn! It's good to be back. After what? 6 or 7 years? I lost count, pero siguro almost 7 years nga. After all, 'di ko naman talaga dapat binabalikan ang nakaraan. Baka mamatay ako sa kakaisip na pinatulan ko yung bwesit na yun! Argh, I hate him so much!

Anyweyz, hindi pa naman talaga dapat ako uuwi. Kung hindi ko lang talaga mahal yung babaeng yun.

I came back from Canada to do my bestfriend's favor, na aksidente daw kasi ang pamangkin niya. Ayaw naman nila kumuha ng nurse na hindi nila kilala personally. So, to at least pay her back sa pag sama niya sa akin abroad, I'll do it.

Pagkalabas ko ng airport, sumakay ako ng taxi to take me sa hotel kung saan ako nag book. Magpapalipas muna ako ng isang araw bago magpakita kina mama para may pahinga na ako. It didn't take long though, may taxi na na dumating.

"Good morning, Ma'am", the driver smiled and greeted me.

"Goodmorning din po", I put a small smile and greet him too.

Bumiyahe na kami papunta sa Hotel pero sa tingin ko ay matatagalan pa, ang traffic ba naman! "Ang tagal naman umusad", bulong ko pa pero narinig ni manong.

"Ganun talaga dito ma'am, hindi na umunlad ang estado ng traffic", then he laugh.

"Medyo nasanay lang ho sa abroad, mabilis doon manong, eh", I answered him back ngunit natigilan ako noomg may natanaw akong isang kompanya.

It's a Pharmaceutical Company. But what caught me the most is the last name or should I say, The company's name.

Rivera Pharmaceutical Company

Shit! Bakit ba naman kasi ang likot ng mata ko,eh. Pero, No! Baka naman hindi sakanila yan. Ang dami namang Rivera sa Pilipinas, 'no. "Manong, malayo pa po ba?", tanong ko sa driver para mawala ang atensiyon ko sa nakita.

"Nako ma'am, medyo matagal pa po ito. Ang haba po kasi, eh", manong answered. "Saan ka po pala galing ma'am? Medyo naiintriga po ako kasi pamilyar ka", maya maya pa'y tanong niya

"Sa canada po, Manong. Pero paano po ako naging pamilyar?", takang tanong ko pa.

"Ah! Opo, sa magazine ma'am. Hindi po ba'y nurse ka na mayroong hospital dito sa Pilipinas at pati na din sa Canada?", para siyang proud na proud sa kababayan niya.

Tipid nalang akong ngumiti at tumango. The magazine that he's talking about ay yung ininterview siguro ako ng isang Pilipina din.And yes, I'm a nurse but also an owner of some hospital. After I graduated in nursing, tinulungan ko muna yung parents ko to put up some bussiness. They want a farm, so be it. After all, sila naman ang dahilan kung bakit ako nakapagtapos. Then after helping them, nag ipon ako and take up bussiness ad. Mahirap, especially that I have my shift in a hospital every night. Pumili ako ng half day sched pero mahirap pa din. But I survived! Thanks God. He's the main reason for all this.

After half an hour, finally! Nakarating na din kami sa Hotel. Binaba na ni manong ang bagahe ko kaya nagpasalamat na ako sakaniya.

"Thanks, Manong." Then, I gave my payment.

Naglakad na ako papunta sa lobby ng Hotel to get my keycard and room number. "A reservation under My name, Miss. Maria Caitrella Angot".

She checked something on the computer before facing me. "Here's your keycard, madame. Your room number is at the 5th floor, number 603. Please enjoy your stay", she said so I smiled and said my thanks.