An Effective Nostrum

Chapter 2

Chapter 2

I'm going out the plane now. Kukunin ko nalang ang maleta ko sa overhead bins.

Aabutin ko na sana ng may kumuha na nito para sa akin. Tahimik pa rin siya hanggang ngayon and it's a good thing. Pagtapos ng eksena kanina at hindi na siya umimik pa.

"S-salamat.." bakit ba nautal nanaman ako?

I'm not guilty,right? Damn! No. Hindi ako magui-guilty dahil kasalanan naman niya. Ang bastos ng lumalabas sa bibig.

Dala ang bagahe, sinalubong ako ng isang flight attendant habang nakangiti.

"Thank you for choosing our Airline Ma'am and sir. Have a great night ahead."

Kumunot pa ang noo ko noong sinabi niyang sir kaya napalingon ako bago siya nginitian pabalik. Nasa likod ko pala yung kupal.

"U-uhm, thanks!" Sabi ko nalang sa babae.

Does she think na couple kami nong Venz na yun? I hope not. Iniisip ko palang, masusuka na ako.

Nakalabas nalang ako ng airport ng nasa likod ko siya. Pero noong nasa labas na kami mismo, nawala siya. Well, baka naka sakay na.

Nag-antay nalang ako ng taxi which is a wrong idea dahil ang daming tao at nauunahan ako. Hindi naman pwedeng magpasundo ako dahil hindi na magiging surprise kina mama yun.

Hays. Dapat pala sinabi ko kay Soeir na ipasundo ako sa driver niya dito.

It's already 5:53pm. Nag land ang eroplano kanina at exactly 5:15. Ang tagal ko ng nag-aantay din pero wala pa din akong masakyan.

At kung minamalas talaga ako, biglang umulan! Lang hiya!

Lord, hindi pa naman ako pumatay ng insekto simula nong dumating ako dito.

Mag gagabi na tapos umulan pa. Paano na ako nito?

Halos maiyak iyak nalang ako sa labas ng aiport lalo na noong may napara na sana akong taxi ay may bigla namang sumakay!

"Sorry, Miss. Nagmamadali ako." Sabay pasok ng babae sa taxi.

Wow. So ako ba hindi? Bwesit. Masiraan sana yung taxi na yun.

Malapit ko na sanang isipin na binasbasan ako ng masalasan pero hindi natuloy dahil may hulog ng langit! A blue Audi car stop right in front of me!

Unti unting bumukas ang bintana sa passengers seat nang kotse. Shit lang! Hindi nga ako binasbasan ng kamalasan, sinundan naman ako ng demonyo.

Right it front of me is Venz Kaiser leaning to the passengers seat of his car.

"Sakay." It's not a question but a demmand!

At dahil ayaw ko siyang makasama, "No. I'll wait here."

"Do you really think na may masasakyan ka? It's raining and it's already 6 pm."

"Kesa naman makasama ka dyan sa loob ng kotse. Magtitiis nalang ako." Pagmamatigas ko pa.

Akala ko talaga maeenjoy ko 'tong pag-uwi. Pero wala! Sira na. Excited pa ako kasi Finally! After 7 freaking years I'm going home to Palawan.

Nagulat ako nang may narinig akong nagsara ng pinto. Now, he's really here, right in front of me at kukunin na sana ang maleta ko ng inilayo ko ito sakanya.

"Why can't you understand the word 'No' ? Are dumb now?"

Sobrang naiinis na ako sakanya kaya hindi ko na talaga mapigilan ang sarili ko. Sa pagkakaalam ko matalino siya. Bobo na ba siya ngayon? Naalog ang utak? Nag ka amnesia?