Possessive Series #2: Ruiz Ganner Sandiego

Chapter 4

I was preparing our Breakfast when  Samantha hug me from behind. My heart skip a beat, Iyong pamilyar na lukso ng pangungulila ay lumukob sakin. " I'm sorry po ate, Hindi ko po sinasadya. I-Im just feeling down yesterday, But then Kuya Ruiz make me feel better. I-I'm sorry po talaga ate"

Humarap ako rito. Lumawak ang ngiti ko, I carres her silky hair in a gentle way. " just don't do it again Samantha, Alam Kong iba na ang sorrounding na iikotan ng Buhay' mo. pero Sana ay manatili ang Samanthang lumaking Mabait at Magalang. aasahan ko ba yun?"

Tumango Naman Ito. Agad Kong hinanda ang Pagkain at sabay kaming kumain. Not until an unexpected visitor came in the scene. Kita Kong bumakas agad ang pamilyar na kislap sa mga mara ni Samantha at excited itong pagbuksan ng pinto ang Kong sino mang kumakatok..

Nang Makita ko ang pamilyar na Damuho ay muli Kong nararamdaman ang pamilyar na inis. 'him again? at bakit ang aga na Naman ng eksena nito Ngayon? wala na ba talaga itong ibang magawa sa Buhay' kundi ang umepal?

Umiwas ako ng tingin Dito ng Lumapat sakin ang mainit nitong titig at ang kinaiinisan Kong Ngisi ay muli na Naman nitong binalandra.

" Ate! sasabay daw po sating kumain ng breakfast si Kuya Ruiz"

Tumikwas ang kilay ko. Namumula Naman si Samantha sa kilig. 'Nakikikain ba Naman ang crush nitong Wala atang Pagkain sa Bahay at ki aga agang namimiste. Lihim akong umismid at tipid na ngumiti lang..

" Sige lang" Labas sa ilong na Sagot ko.   ngali ngali Kong itago ang mga Pagkain sa lamesa. 'Kong bakit ba Naman Kasi andito na Naman ang Damuho. Alam Naman nitong kumukulo ang Dugo ko rito, Papampam talaga kahit kelan!

" Good morning Ms.Zuleta" Maganda ang ngiti nito at gusto ko itong burahin. Hindi ko gusto ang tabas ng dila nito..

" Kong ikaw Lang Naman ang babati, Pwedi bang Wala nalang umaga?"

Mahina itong humalakhak at umupo sa Harapan ko. Kumuha agad ng Plato at kutsara si Samantha. Kaya pasimple na namang Umeksena ang Damuho. " Your really something Ms. Zuleta, kelan ka ba babait sakin?"

" Kapag umalis ka na sa buhay' namin."

Tumaas ang sulok ng labi nito. tila nasisiyahan na Naman sa nakikita. " Too bad, someone caught my attention and I won't let the opportunity slit from my hand." Ngumisi Ito sakin kaya Muntik  nang tumikwas ang tinidor sa Mukha nito.

Right, Maybe Tinamaan ang Damuho Kay Samantha. Hindi naman Ito e-eksena kahapon at sadyain si Samantha para lang magsauli ng panyo Diba? Alam ko na ang tabas ng eksena nito. Huwag Niya Lang talagang saktan si samantha Dahil ako ang makakalaban nito..

" Kuya plato" Masayang Saad ni Samantha. Medyo tumaas ang kilay ko ng tumabi agad Ito sa lalaki at akma pa Sana nitong lalagyan ng Pagkain ang plato Kong Hindi lang pinigil ng Damuho. ' Better lang ba ako o Talagang baliktad ang tingin ko sa eksena ng Dalawa..

" Let me do it young lady. go eat your food, May pasok ka pa Diba?"

Muntik ko nang mailuwa ang kinakain ng paglagyan ng lalaki ang plato ni Samantha. Kilig na kilig Naman Ito. Pakiramdam ko ay Bigla akong nawalan ng gana, Ganyan ba Naman katamis ang eksena sa harap mo? sa Tingin mo Hindi ka mawawalan ng gana?

" I'm done, May tatapusin pa pala ako. pakilagay nalang sa lababo ng mga pinagkainan. Huhugasan ko nalang Mamaya, and Samantha?"

" po?"