Regrets

Simula

"Baby! What's your dream wedding?" isang araw tanong sakin ng long time boyfriend kung si Jace.

I smiled "A simple church wedding baby, basta ikaw ang groom at syempre ako ang bride" masaya kung sagot sa kanya.

He smiled at me and kiss my forehead, "Syempre naman baby, ikaw lang ang gusto kong maging bride, I love you baby"

"I love you too Jace" nakangiti kung sagot sa kanya.

"And now I pronounced you husband and wife, you may now kiss the bride" napabalik ako sa kasalukuyan ng marinig ko ang masayang boses ni Father Victor habang pinapakilala ang bagong kasal.

Diko namamalayang tumulo na pala ang luha ko, ang sakit pala talagang makita na yung taong pinakamamahal mo ikinasal na sa iba.

Unti unti akong naglakad palabas ng simbahan, di naman nila ako mapapansin bukod sa di ako invited, nasa dulong dulo pa yung inupuan ko.

Napaigik ako ng maramdaman kong kumirot ang tiyan ko. Pero tuloy tuloy pa rin akong naglakad hanggang marating ko ang kotse ko.

Napatingin ako sa dashboard at nakita ko ang isang litratong ng dalawang taong masayang nakangiti sa camera.

This photo taken after our college graduation.

"Baby! Say cheese" nagulat ako sa biglang pagsulpot ni Jace sa tabi ko.

"Baby naman eh, look oh ang pangit pangit ko jan" maktol ko sa kanya.

"Nope, you're the most beautiful girl I've ever seen and I love you always" sagot nya sakin habang nakangiti.

"Sus, bola mo Ilustre" sikmat ko sa kanya.

Pinunasan ko ang masaganang luhang tumulo sa mga mata ko, akala ko tanggap ko na pero bakit ang sakit parin.

Marahan kung hinawakan ang aking tiyan, "Hang in there baby, Mommy is here for you, kahit hindi na natin makakasama si Daddy mo, andito lang si Mommy. Wag mo kung iiwan huh"

Yes! I'm two months pregnant, I try to stop the wedding kanina pero hindi ko kaya. Hindi ko kayang sirain ang magandang ngiti ni Jace habang nakatingin kay Trina ang babaeng sinasabi nyang kinakapatid nya lang.

Kinalma ko ang sarili ko, then I drove to the nearest hospital para ipacheck kung bakit bigla nalang kumirot yung tummy ko kanina.

Kapit ka lang diyan baby, wag mong iiwan si Mommy, ikaw nalang ang meron ako ngayon.

After parking my car bumababa na ko, habang hawak hawak ang tummy kong dipa naman ganun kahalata ang umbok.

Dumiretso ako sa OB, kailangan kung protektahan ang baby na nasa sinapupunan ko.

Kaya ko to, kakayanin ko para sa akin at para sa baby ko.

Napangiti ako ng mapait habang iniisip ko ang Daddy nya. Pinapangako kung hinding hindi nya malalaman na may anak kami.