ပတ္ဝန္းက်င္မွာ သြားလာလႈပ္ရွားမႈေတြၿငိမ္သက္ေနတဲ့ ေဆာင္းရာသီရဲ့မနက္ခင္းေဝလီေဝလင္းတစ္ခုမွာ အမႈဖိုင္တြဲေတြၾကားငိုက္ျမည္းေနတဲ့ အမႈစစ္အခ်ိဳ႕နဲ႔ စားပြဲေပၚေျခေထာက္ဆန္႔တင္ကာ မ်က္ႏွာေပၚစာရြက္အုပ္အိပ္ေနတဲ့ ရဲဝန္ထမ္းတစ္ခ်ိဳ႕က က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ျမည္လာတဲ့ဖုန္းေခၚဆိုမႈ တစ္ခုေၾကာင့္ ျပာယာခက္သြားၾကတယ္။
"ဟဲလို 119 ကလားမသိဘူး....ကယ္ ကယ္ၾကပါၪီး ယူမီ ယူမီ့ကိုေခၚလို႔မရေတာ့လို႔ ကယ္ၾကပါၪီး"
"ဟဲလို ေက်ာင္းသား စိတ္ေအးေအးထားေနာ္ အခုျဖစ္ေနတဲ့အေျခအေနကိုေျပာျပေပးပါ ၿပီးရင္တည္ေနရာနဲ႔အေနအထားကိုေသခ်ာေလးေျပာျပေပးပါ"
ရိႈက္သံတစ္ဝက္ေရာေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေလးရဲ့ ဖုန္းေကာလ္ကို အမႈစစ္ဟြမ္က စိတ္ေအးေအးထားၿပီး မႈခင္းတည္ေနရာရဲ့အခ်က္အလက္ကို ခ်ိဳခ်ိဳသာသာေတာင္းခံသည္။
"ဒီ...ဒီေနရာက တိုက္အမွတ္8 ယံုဟြာလမ္း....ယူမီ့ကို ကယ္ပါၪီး သူ သူ ေခၚလို႔မရေတာ့ဘူး"
"တိုင္ၾကားခ်က္ကိုစားရင္းသြင္းၿပီးပါၿပီေက်ာင္းသား စိတ္ေအးေအးထားၿပီး အမႈျဖစ္တဲ့ေနရာမွာ ေျခရာလက္ရာမပ်က္ေစဘဲ ေစာင့္ၾကည့္ထားေပးပါ အနည္းဆံုးစခန္းက တာဝန္ရိွသူေတြ ၁၀ မိနစ္အတြင္းေရာက္ပါလိမ့္မယ္"
အမႈစစ္ဟြမ္လည္း ေဆးအဖြဲ႔ကိုလွမ္းအေၾကာင္းၾကားကာ မိမိအဖြဲ႔ကိုေခၚၿပီး တိုင္ၾကားခ်က္ရထားတဲ့ အမႈခင္းျဖစ္တဲ့ေနရာကို အခ်ိန္တိုတိုနဲ႔ေရာက္ေအာင္သြားရေတာ့သည္။
ေဆာင္းေလၫွင္းေသြးတဲ့ မနက္ေစာေစာမွာ Emergency alarm နီနီတပ္ထားတဲ့ ဘင္ကားအနက္ေရာင္ႏွစ္စီးႏွင့္ ရဲတပ္ဖြဲ႔တံဆိပ္ပါကားငယ္တစ္စီးက လမ္းမႀကီးေပၚမွာအလ်ွင္နဲ႔ေမာင္းႏွင္ေနၾကၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္ကိုအနည္းငယ္ ထိတ္လန္႔ေစသည္။
အခင္းျဖစ္ပြားရာတိုက္အနီးတစ္ဝိုက္ကို အဝါနဲ႔အနက္က်ား caution တိပ္ေခြေတြသံုးကာ ရဲဝန္ထမ္းအခ်ိဳ႕နဲ႔ ကန္႔သက္တားျမစ္လိုက္ၿပီး လက္အိတ္ကိုဝတ္ဆင္ၾကကာ မႈခင္းအဖြဲ႔ကၪီးေဆာင္ၿပီး အခင္းျဖစ္ပြားရာေနရာကိုစတင္ဝင္ေရာက္သည္။
YOU ARE READING
A life behind the sence
FanficWords 10000 project ✅Unicode ✅Zawgyi 614 days special.
