9 Temmuz 2022
"Ne kötüdür insanın aklı ile yüreği arasında çaresiz kalması
ne kötüdür an kadar yakın, bir asır kadar uzak olması
Ve bilir misin;
Ne acıdır insanın bildiğini anlatamaması
'ben' diyip susması, ' sen ' diyip ağlaması"
Diyor şair.
Bazı anlar olur insan sadece susmak ister diyecek söz yoktur ya da vardır ama gücü yetmez.
O kadar karmakarışıktım ki şuan söylediğim sözleri kestiremiyordum. Aklımla tartmadan sadece konuşuyordum . Susmak gerekirdi bazen ama susmuyordum. Herşeyi daha çok zorlaştırıyordum.
Sonra gözyaşlarımı durduramadım. Zaten genelde durduramıyorum.
Herşeyi mahvederken ki tek amacım daha fazla üzülmemekti. Çünkü artık dayanamıyordum.
Mutlu olmak benimde hakkımdı. Mutlu olmak herkesin hakkıydı.
Şuan kalbimin en güzel bölümünü acımasızca kendimden ayırıyodum.
Şuan bu hayatta kendimi ilk kez gerçekten yanında mutlu hissettiğim birinden uzaklaşıyodum.
Şuan ilk aşkım ilk sevgilim olan kişiden ayrılıyodum.
Neden mi?
Çünkü onu çok seviyordum ve ondan kopmak istemiyordum. Bazen sevgi yetmiyordu.
Belki de onlarca kez kavga etmiş, barışmıştık. Bi şekilde kopamıyorduk. Fakat bazen zorlamak bize zarar veriyordu.
Biliyordum bi gün gerçekten kopacaktık ve bir daha hiç birleşemeyecektik.
Bazen hiç olmamak için hep olmamak gerekirdi.
Bizim hikayemiz bitmemişti ama sadece üç nokta koymuştuk. Devamı belli değildi. Mutlu son değildi ama mutsuz son da değildi.
Arkadaş kalmıştık...
Ben Ela Alkan. Bugün hayatımda ilk kez aklımla bir karar alıyordum ve bu son olmayacaktı.
❃❃❃
1 Ay Sonra
" Kanka sen ne yapmaya çalışıyosun gerçekten bazen seni anlayamıyorum."
" Bir aydır aynı şeyleri söylüyorsun yeter artık. Olamaz mı ya iki medeni insan gibi ayrıldık!" dedim bir saattir şaşırmış bir şekilde bana bakan İrem'e.
" Ela ben sana ayrılamazsın demiyorum ortada bir şey yok siz gerçekten mutluydunuz. Haftalardır sana aynı soruyu sormaktan bıktım. Neden ayrıldınız?"dedi kıyafetlerini katlarken.
" Olmuyor yapamıyoruz sürekli kavga ediyoruz görmüyor musun iyi gelmiyoruz birbirimize!" dedim. Tek sorunumuz kavga değildi aslında. İkimizde mezun olmuştuk. Üniversiteye gidecektik ama farklı şehirlerde o İstanbul'u , ben ise Samsun'u kazanmıştım.
Evet ben aramızdaki mesafeyi sorun etmezdim ama o ederdi biliyorum. Bir şekilde kopacaktık ve ben sadece bunun olmaması için ondan ayrılmıştım. Şuan mutsuzdum ama en azından arkadaşız gerçeğiyle kendimi avutuyordum her ne kadar da bir aydır hiç görüşmüyor olsak bile.
Bir aydır ondan kaçıyordum. Belkide o da benden. Normalde yakın çevremiz ortak olduğu için sık sık yan yana gelirdik.
Şimdi ise ben sadece irem ve diğer yakın 3 kız arkadaşımla görüşüyodum. Ha bir de barış vardı tabi. Barış da yakın arkadaşımdı onla kısa zamanda çok yakın olabilmiştik.
"Neyse kanka sen onu bunu bırak şimdi resmen Samsun'a gidiyoruz ya hâlâ inanamıyorum İro"
❃❃❃
