Aware | hyunlix

Sunshine~ 1

Selam canlarım :)

Iyi okumalarr

☁

"Sakince sakince" okul bitmişti ama   Hyunjin yine kahrolası okuldaydı.

Ne güzel.

Niye mi ? Çünkü şiir dinletisinde görevliydi.  Bundan nefret ettiği söylenilemezdi . Sonuçta piyano çalıyordu ama ona sıra gelene kadar boş boş oturmak hiç güzel bir aktivite değildi.

Öğretmenlerin komutlarıyla  sunucular sahnedeki yerlerini alırken diğerleri de koltuklarına yerleşmekle meşguldü.

Hyunjin hiç düşünmeden en arkaya doğru ilerledi.

En arka koltuklarda kimse olmuyordu . Karanlıkta kalıyordu -hoş her yer karanlıkta kalıyordu ama üstlerinde kürsü olduğu için daha kuytuydu - ve sessizdi.

Zaten provalar olduğu için görevliler dışında birkaç kişi daha vardı onlar da önlere oturuyorlardı.

Hyunjin kendini koltuklardan birine atıp kulaklıklarını taktı.

Sıra ona gelene kadar böyle beklemeyi umuyordu.

"Hyunjin  ?"

"Ne oldu yine ?"

"Diyoruz ki Minho'nun eski sevgilisi sunucuymuş " 

"Olabilir"

"Bizi dinlemiyor musun?"

"Bence de "  diyerek onları geçiştirdi. Belki sohbete katılmak güzel olabilirdi ama şu an tek istediği boş boş müzik dinlemekti.

~

Neredeyse yarım saattir aynı pozisyonda oturuyordu . Uykusu da gelmişti zaten.

"Hey Minho biriniz beni uyandırsın . Uyuyacağım"

"Çok beklersin canım"

Minho uyandırmazsa Jeongin ya da Seungmin uyandırırdı ona mı kalmıştı sanki?

Hyunjin uykuyla uyanıklık arasında gidip gelirken ortamın sıkıcı ve boğuk havası  yüzünden bir türlü uyuma evresine geçemiyordu.

"Uzaktan seviyorum seni..."

Hyunjin şiiri dinlemek için kulaklığını  çıkardı . Şiirden çok derin bir o kadar da yumuşak sesli çocuğa odaklandığını fark edince kendine gelerek yerine geri  oturdu.

Daha önce onu görmemesine şaşırdı.  Böyle birini nasıl fark etmezdi ?

Çocuk şiirin son cümlelerini Hyunjin'in gözlerinin içine bakarak söyledi.

"... sadece seviyorum"

Tesadüfen bakmış da olsa bu onu heyecanlandırmaya yetmişti .

"Ne?"

Çocuk gülümseyerek selam verdi ve sahneden indi . O sahneden gitmiş olsa bile Hyunjin o büyüleyici gülüşte  takılı kalmıştı.

Güneş ışığı gibi bir anda tüm salon aydınlanmıştı o gülümseme yüzünden. Gözleri-

Hyunjin düşündüğü şeyleri fark edince kendine gelmek için yanağına tokat atmıştı. Bir gülüş ve ses yüzünden böyle mi hissedecekti?

"Delirdim galiba ne diyorum ?"

"Hyunjin salak mısın otursana" Hyunjin kendine sinirlenerek yerine oturdu.

Ama yine de güzel gülüyordu. Hem de çok güze-

"Hyunjin mal mısın niye kendini tokatlayıp duruyorsun?"

"Yanağıma sinek konuyor  da ondan şey  ettim . Sana ne ?"

☁

UvU ilk bölüm bittii.

sevdiğiniz ve sevmediğiniz yerleri belirtmeyi unutmayın , muahh 😽