Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-ˋˏ ༻❁༺ ˎˊ-
Yazar: kalimagik
Erkek arkadaşının uyuyan figürüne yaslanarak, iğrenç bir şekilde, "Şşşt, şşşt," diye fısıldadın. Onu uyandırmaya çalışmanıza rağmen hafif horlamaları devam etti. Durumu daha ileri değerlendirirken kollarınızı kavuşturarak öfkelendiniz. Ron Weasley, kötü şöhretli bir ağır uykucuydu. Dürüst olmak gerekirse, adam her şeyin içinden uyuyabilirdi. İkiniz Burrow'u ne zaman ziyaret ederseniz, herkes uyuduktan ve o çoktan uyuduktan sonra odasına gizlice girseniz, onunla yatağa girdiğinizi bile bilmeyecekti. Ron neyse ki doğal bir kucaklayıcıydı, uyurken her zaman kollarını bir şeye sarmak zorunda kaldı. Yani, orada olduğunu bilmese bile, gece boyunca seni kucaklayacaktı.
Uyurken her zaman sevimli görünüyordu, ama bugün planların vardı. Gevrek sonbahar havası dışarıda hafifçe dönüyordu. Sadece Ron'un penceresinin altındaki ağaçlarda bırakılan ağaçların yapraklarından hışırdadığını duyabiliyordunuz. Yapraklar sadece bir hafta kadar önce renk değiştirmeye başlamıştı, ama güzel portakal, sarı ve kırmızı tonlarıydı.
Ama henüz sonbahar sahnelerine odaklanamadın, Ron hâlâ uyuyordu. Ron. Rooonnnnnn, ”biraz daha yüksek sesle şarkı söyledin. Bu sefer, o bir daha uyanmadığında ondan uzaklaşmadın. Dudaklarını yanağına bastırdın. "Ron," tekrar gürledin, adını mırıldanırken sözcüklerin yanağında titreşiyordu.
Kızıl saçlı homurdandı, yatağında dönmeye başladı, o uyandığında dudaklarında duran o tapılası aptal gülümseme. "Günaydın aşkım," diye nefes aldı, hala mavi gözlerinde uyu. Resim, kollarını belinize dolayıp sizi yatağa geri çekerken gülümsemenizi sağladı.
"Annenin evindeyiz," diye kıkırdadı, "Şimdi seninle biraz kestiremem. Zaten uyanmış, bizi yakalar. "
25 yaşındayım aşkım. Birlikte yaşadığım kız arkadaşımla uyumak istersem, sanırım yapabilirim. " Ron yüzünüze öpücükler serpti.
“Yine de bütün gün yatakta kalamamamızın tek nedeni bu değil ve bunu biliyorsun. Bugün küçük bir yolculuğa çıkmamız gerekiyor, ”diye yine güldün, elinden sıyrılıp süveterini düzelttin. "Kalkmak! Beni bugün bir yere götüreceğine söz vermiştin. "
Yaptım mı? Ron habersizce sordu. Seninle dalga geçtiğini biliyordun ama çok heyecanlıydın. "Yine nereye gidiyoruz? Bu bir muggle geleneği değil mi? "
"Bu bir balkabağı yaması, Ronald," kollarını önünde kavuşturarak onu kandırdın. Ron arkasına yaslanırken kıkırdadı. Yorganı çıplak göğsünden kaydı ve gözlerinin ona yukarıdan aşağı bakma şeklini gizlemek için elinden geleni yaptın.
