Geçmiş ve şu an arasında kaybolmuş bir kadın.
Ruhunu arıyor, bulmaktan korkarak.
Geçmişini hatırlamadan şu anı yaşamaya çalışan bir adam.
Arasa da bulamıyor ruhunu. Artık pes etmiş.
Geçmiş ve geleceğin bugünde çarpışması.
Kıyamet.
"Herkes herkessiz...
Normalde bölümü yayimlamayacaktim. Yarım çünkü. sürekli bahane üretiyorum gibi oluyor ama valla öyle değil kshslahsk
Göz kapağı iltihabı kaptım... Kaç gündür gözüm şiş geziyorum etrafta. Üstüne bir de dün telefonumu kırdım. Baya paramparça oldu telefon... Birkaç hafta önce de bilgisayarım kırılmıştı... NAZAR VAR ÜSTÜMDE BAKIN BEN SİZE DİYORUM.
Neyse. Dediğim gibi normalde bölümü yayimlamayacaktim. Ama sonra, yani az önce, ağlayarak dondurma yerken kendi kendime dedim ki, nereye dönersen dön popon arkandadir Aybike koy göte gitsin...
Hayır hayır. Böyle demedim tabiki.
6 bin kelimesini yazdığım bölümü neden yayimlamiyorum diye düşündüm ve işte buradayım.
of neyse çok uzattım ZATEN BU TELEFONLA YAZMAK DA ÇOK ZOR gidiyorum ben uzuuun bir süre bölüm gelmeyebilir... Haberiniz olsun
(Ve bölümdeki yazım hatalarını görmezden gelin lütfen. düzeltmeye vaktim olmadı...)
Bölüm şarkıları Göksel- Acıyor Sezen Aksu- Sen Ağlama Tom Odel- Another Love
"Kalbimin ortasına bıraktın aşkını, batıyor."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kavin..." diye fısıldadı Asil gözünden akan yaşı silerken. O daha bir yaşını silmeden, diğer gözünden de yaşlar akmaya başlamıştı. Durduramazdı. İçinden taşanları durduramazdı artık. Ben durduramamıştım. "Kavin o tarafa bakma tamam mı? Bakma sen çok üzülürsün." Kafasını iki yana salladı aceleyle. "Bakma lütfen bakma." dedi bir dua gibi.
"Asil tamam..." dedim aceleyle. Ayaklarının üzerinde duramıyordu. Benden ve sağındaki arabadan destek alıyordu.
Neyse ki Aetherlar bizi görmeden içeri girmişlerdi. En azından diğerleri Asil'in bu halini görmemişti.
"Tamam sakin ol! Bir şey yok." dedim temkinli bir ifadeyle.
"Ne de-" cümlesini bitirmeden duraksadı. Sertçe yutkundu ardından. İfadesinin afallayaşını anbean seyrettim. "Biliyordun..." diye fısıldadı şokla. "Biliyordun! O yüzden istemedin gelmemi! Karşılaşacağımızdan korktun!" fısıltıyla başlayan ses tonu, gittikçe yükselmişti.
Kafamla onayladım onu, içim yana yana. "Biliyordum." dedim net bir ses tonuyla. "O yüzden istemedim gelmeni. Karşılaşırsınız diye korktum." Sesim ne kadar net olursa olsun yine de fısıltı gibiydi. Daha fazlasına gücüm yoktu sanki.
Alayla güldü. Ellerini sinirle saçlarından geçirdi. Sakinleşmeye beni kırmamaya çalışıyordu. Çünkü benim onu gördüğüm ilk an yaşadığım krizi, o erteliyordu. Yalnız kaldığı ilk an kafayı yiyecekti. Ama şimdi, yanında ben varken, çevrede başka insanlar varken kriz geçiremeyeceğinin bilincindeydi.
