Yıldızların güneşe darıldığı gecede bir ses yükseliyor gükyüzünden,
En parlak olanı senin için bırakıyor kendini boşluğa.
Sana ulaşamayınca bir parça kopuyor yüreğimden, benliğimden,
Sisli gecede gözlerini kapattığında tüm doğrular dönüyor yanlışa.
Ağaçların rüzgara hasret kaldığı gecede bir ses yükseliyor yerin dibinden,
Hasret kalıyor tüm şiirler yazılmış gelişigüzel, anlamsız başlığa.
Artık yollarından geçmediğini duyunca feda ediyor martılar birini içlerinden,
Mecnun dağları delmiş ama uzak kalıyor senin yüzünden Leyla'ya.
Beklenenlerin asla gelmediği sıcakta bir ses yükseliyor hüzünlü türküden,
Boğuluyor bu şehir, biliyoruz kimse çıkmayacak güneşin doğduğu sabaha.
İşçiler çalışmayı bırakıyor, isyanlar ateşleniyor aniden,
Belki de diyorum, benim mutluluğum kaldı başka bahara!
Rayların arasındaki yığında bir ses yükseliyor ayrılıkları kavuşturan trenden,
Artık gözyaşı yok, artık ruhların bırakıldığı sarılmalar yok bu durakta.
İçime bir şey oturuyor, biraz çamurdan, biraz ateşten, biraz da zehirden,
Bir ses yükseliyor, Tanrı'nın adını haykırarak al canımı yaşamak artık manasız, saçma!
