The Manservant

New Destiny

Nasa gitna ako ng gubat ngayon, nagpapahinga matapos ang mahabang paglalakbay. Gabi na nang maimulat ko ang aking mga mata, pinagmasdan ang gawang apoy na ngayo'y natutunaw ang siglang liwanag na nagpapainit sa malamig na pakiramdam.

"You are special, keep that in mind. Your potential is still unlit but your purpose is a dim light"

Bumalik ako sa pagkahiga at taimtim na pinagmasdan ang mga bituin sa langit. Mga kinang na binibigay nito ay nakapagpapa-aliw sa mga mata. Inaalala kung paano humantong sa hindi inaasahan ang takbo ng aking buhay.

Habang akay ko ang aking ulo gamit ang isang kamay, umaaliw ang mga tunog ng mga kuliglig na nakapag pakalma sa mga negatibong iniisip. Ako'y tumagilid at pilit binabalikan ang mga masasayang araw na kapiling ko pa ang taong nagtayong magulang at ang tumulong sa akin mula sa isang trahedya. Siyam na taong gulang pa lamang nang ako'y kanyang kinupkop at gumuhit ng panibagong daan na itinatak sa aking kapalaran.

Siya ay si Elvis.

A great scholar and wizard who possesses astonishing and powerful magic. He was my master. When the kingdom of Glyswing conquered our small village, it caused massive grief and destructive repercussions to all of my people. It was now under and ruled by the dominant king, Luther. A feared leader of Glyswing; so tough on the battlefield, too fierce among its people and also maniacally extreme to take lives just to have a greater domain expansion.

I was young back then and unaware of devastating situation. Seven years had passed and I still did not know where my parents are.

Maybe they're dead.

Hindi ko na matandaan ang kanilang mga mukha.

'Di ko pa rin mapigilang kalimutan ang bangungot na iyon at ang dahilan kung bakit nakalimutan ko ang aking magulang.

Pinikit ko na ang aking mga mata nang dumaan ang hanging nagpatunog sa mga sanga. Ang gaan sa pakiramdam na matulog sa gubat ngunit kailangan ko rin maging alerto dahil wala na ang taong inaasahan kong sasagip sa akin sa mga nagbabadyang panganib.

----------

Unlucky morning appeared.

I awoke drowned in confusion, a snorting smelly breath catching my cheeks. I'd say it was a horse tamed by a man that started my agony. His golden wavy hair, drenched by sunlight and dashing beautifully every time he moved his head; sharp nose, deep blue drowning ocean eyes, and well—structured face like a god of beauty made me feel ashamed. I acknowledge that this man comes from a noble family. His attractive face conceals his evil intent—alluring as well as unexplained queerness.

His jaw suddenly clenched, "Who are you young man?!" his words sounded like an old coot (but I was only his age—I guess) when he saw my face totally when I lifted my hands from my face.

"Did you know this land is already in our boundary?!" Bungad niya matapos akong tumayo mula sa pagkahiga. Nakita ko naman ang pulang kapa sa kanya at sa dalawa pang kasamahan nito. Agaw pansin ang crest na nangangahulugang nasa pamilyang maharlika sila nanggaling.

They're knights. Noblemen.

Mga may dugong bughaw lang at galing sa mataas na pamilya ang maaaring maging kabalyero ng kaharian.

"A-Ah, ipagpaumanhin ninyo ngunit sa mismong Glyswing ang aking destinasyon. I'm here for a man named Railey," tugon ko sa kanya na nakapagpa-iba bigla ng kanyang mukha. He drew out his sword and quickly pointed it out to my neck. Baffled by a great tension rumors knew how unbending people were in Glyswing.

"Ano ang iyong kailangan sa isang royal cook ng aming kaharian?!" Dahil sa matinding kaba hindi na ako nakapagsalita pa at mabilis na kinuha ang maliit na papel sa bulsa ko at pinakita sa kanya, ito ay naglalaman ng kinalaman ko sa taong pinapahanap sa akin ni Elvis.