A Lie To Remembered

1 : Dos

The papers in front of me digging my whole system. If the tip of my pen sign it there's no turning back. I look at the girl sitting at the chair close to the window. She's wearing a red off shoulder dress. Design for the simple beauty but with class. Her white dove skin tone that matches the color of her dress. Mas lalong tumingkayad ang kulay nya sa suot at ang itim na itim na tuwid na kulay na buhok nya. Over all she look nice, attractive, beautiful, and effortlessly apple of the eye.

Kahit ang mga taong nandito ay tumitingin sa kanya pero hindi nya pinapansin dahil nakatingin lang sya sa kasama nyang lalaki. She look like blooming beautiful flower. She's radiant and happy.

"Hija, pipirma ka ba?" Napukaw lang ang pag titig ko sa babae ng mag salita si Attorney Yuson. Doon ko lang napagtanto na may kasama ako at may kailangan tapusin.

Tinignan ko ang papel. Sa dulo ay may pangalan at apelyido ko. At sa isang sandali ng paglapat ko ng tinta sa papel ay alam kong mag babago na pati ang buhay ko.

My mother believed every little thing has reason. Me, otherwise I don't. Every little things is a bullshit. Reality can fuck you up and slapped you to the things that wake you up. Stumbled on mudd before lifting and cleaning all by your self.

Half of people believed in the things they can see. Another's eyes are blind and yet pitiful. They cannot see the things which can pass like a thin air. The truth.

"Ms. Escueva. Sa mga taon na ito ay pang sampu munang nakapunta dito sa opisina ko at sa sampung beses na nandito ka ay laging may pasa o di kaya sugat ang kasama mo. Bakit hindi ka parin nagbabago?" Mr. Fortunato eyed me like I'm the most worst person he met.

Hindi ko rin masisisi ang mga mata nyang mapaghusga. Isa lang yan sa taong nilalampasan ko araw araw. A sea of people misunderstand you that can eat you slowly from negativity. That's why my motto is 'idfc'. I can raised my middle finger without any second doubts.

I just grinned and take my tongue where it takes.

"Hindi naman po ito punirarya para magdala ako ng patay di po ba kaya pagtsagaan nyo nalang po yung mga taong dindala ko dito mararating din po tayo dyan." Ani ko.

Huminga nalang sya nang malalim na para bang ako ang papatay sa kanya at hinilot ang sentido.

Ramdam ko ang matutulis na tingin ni Sere na nasa gilid ni Mr. Fortunato dahil sa sagot ko sa matanda. 

In the four corners of the room. Me, Sere and Mr. Fortunato is talking about the bullshit I did yesterday. Wala dito yung Alcazar dahil baka daw may part two pa ang pagsuntok na ginawa ko. 

"Hindi ko na talaga alam ang gagawin ko sayong bata ka. Lagi mong pinapasakit ang ulo ko" hilot nya ulit sa sentido nya.

Pinaikot ko nalang ang mata ko at hindi na nagsalita pa.

"I'm sorry. I'm late." Baritong boses ang pumukaw sa amin. Rinig kong bumukas ang pintuan. Napasinghap si Sere sa taong nagbukas nito.

Naging balisa naman si Mr. Fortunato sa bisita pero sa huli ay ngumiti nalang sya ng magalang.

Me, on the other hand ay napapikit ng mariin. Here we go again. Ang presensya nya ay mabigat na parang hahatulan na ko ng kamatayan. Umupo sya sa katabing upuan ko kasabay ng pag paalam ni Sere para bigyan kami ng privacy.

"I'm sorry for my daughter's attitude. As for Ms. Margarita nakahingi na rin ako ng tawad sa ginawa ng anak ko." 

Unang salita palang ay kabadong tumikhim ang matanda sa pinagsasabi ng taong katabi ko.

"Mr. Alcazar. Hindi naman po nagreklamo si Ms. Margarita kaya walang dagdag na parusa si Ms. Escueva kundi ang pagsuspende ng isang linggo sa kanya" Ani Mr. Fortunato sa kausap.