Dark & Light | Suna Rintarou

~5~

{Kou}

Öğle arası bentōmu Osamu'da unuttuğum için beraber öğle yemeği yiyorduk. Sōnya'da benimle gelmişti. Evet,nihayet kendine cidden bir arkadaş edinebilmiştim. Beraber Osamu'nun sınıfında sıraları birleştirmiş güzelce yemek yiyorduk ki telefonum çaldı. Kim arıyor olabilirdi ki? Hemde bu saatte?

Ceketimin cebinden telefonumu çıkardım ve tamamiyle dolu olan ağzımla ekrana bakakaldım. Akaashi arıyordu! Hızlıca sıradan kalkıp ağzımdakini yuttuktan sonra telefonu açtım.

"Moshi Moshi, Akaashi?"

"Kou? Selam,derste miydin?"

"Ah hayır,öğle tenefüsündeydim. Ya sen?"

"Bizimki de bitmek üzere. Dün aklımdaydı ama unutmuşum,tekrar unutmadan aramak istedim."

Gülümsedim.

"İyi yapmışsın."

Arkadan Sōnya'nın sesini duydum.

-Kou'nun erkek arkadaşı mı?

Atsumu: Sadece bir arkadaş?!

Gözlerimi kısıp tehditkar bakışlar atınca çenesini kapadı.

"Osamu dün başını belaya soktuğunu söyledi. Neler oluyor? Sen iyi misin?"

Hemen Osamu'ya dönüp daha tehditkar bakışlar attım.

Suna: Seni öldürecek galiba?

"Bilirsin işte gene önemsiz birileri canımı sıktı ve iyiyim,endişelenme."

"Bunu duyduğuma sevindim. Şimdi kapatmam gerek ama sesinin iyi geldiğini duyunca rahatladım. Görüşürüz."

Yüzüm sıcakladı biraz.

"Dikkat et kendine,görüşürüz."

Telefonu kapatıp tekrar cebime koyduktan sonra Osamu'ya doğru ilerleyip koluna bir iki tane sağlam bir şekilde geçirdim.

-Olanları ona anlatmamalıydın seni aptal!

Osamu: Yeter Kou! Acıyor!

Vurmayı kesip yerime geri oturdum. Suna ve Sōnya'nın bakışları tam anlamıyla 'Demek birilerinin dediklerini umursuyor?' dermiş gibiydi.

-Ne bakıyorsunuz be?!

-O,yani Akaashi,erkek arkadaşın mı?

-Hayır Sōnya.Sadece bir arkadaş.

Atsumu söylediğimi tekrarladı.

Atsumu: Sadece bir arkadaş.

-Tanrı aşkına biraz hızlı olabilir miyiz? Yoksa bu ikisinden birini gebertebilirim.

Sōnya ve ben hemen yemeğimizi yiyip erkenden sınıfa gittik. Osamu yüzünden Akaashi'ye rezil olmuştum. Utanç verici! Kafamı sıraya koydum. Sōnya başımda boş boş konuşup duruyordu ama ben rezil oluşumu düşünüyordum.

-Kou? Beni dinliyor musun?!

Cevap vermedim.

-Kou?

Sonra beni dürtüklemeye başladı.

-Şu Akaashi'yi düşünüyorsun değil mi?! Seni hınzır it!

Kafamı kaldırıp kafasına vurdum (elimle).

-Düşünüyorum çünkü rezil oldum!

-Rezil olmayı bu kadar umursadığını bilmiyordum.

-Bokumu ye Sōnya.

Kısa süre sonrada ders başladı. Edebiyatı çok severdim ama rezil olduğum düşüncesi içimi kemiriyordu. Evet normalde rezil olmayı gram umursamam ama Akaashi'ye rezil olmak ayrı bir konu. Beni çok farklı tanımıştı ve kavgacı yada gürültücü olduğumu düşünmesini istemiyordum. Benim için değerli biriydi ama sadece arkadaş olarak ve benim hakkımda yanlış fikirlere kapılmasını istemiyordum.