Macy’s PoV
As Gavin saw me, napalunok ako. Naka uniform naman ako eh hahah. Why am I getting nervous?.
At least di ako nakatowel. =_=
“Macy… tapos ka na?..” sabi niya na may bahid na kalamigan sa kanyang boses
“Obviously tapos na ako..” I replied
=_= grabe toh. paiba iba ng mood.
“Then let’s go..” sabi niya at lumakad
Eh?. Let’s go agad?. Di pa nga ako nakakain eh! T~T
Sumunod naman ako sa kanya. Hinawakan ko ang minamahal kong tiyan kasi alam ko na kukulo na ito dahil sa gutom. Di pa naman ako kumain last night.
Lumabas na kami ni Gavin at bigla na lang siya tumigil dahilan ng pagkabangga ko sa kanyang likod.
Ampupu— ba’t ang tigas ng likod niya?!?! parang bato eh. TvT
“Jesus Christ—..”
“Hey, Macy, Alam ko na di ka pa kumakain.. Let’s eat somewhere. Bahala na kung late na tayo pumasok.. I guess sa recess na tayo papasok..” sabi niya
Ano daw? O__o mag cutting classes?.
“Ayoko nga. baka ako mabuking ni Mama. mapalayas pa ako ng walang oras!..” singhal ko
“Papasok kang late?. Eh di ka pa kumakain at sarado na ang gate sa oras na ‘toh..” sabi niya
He’s got a point. =_= Nakakahiya kayang pumasok ng sobrang late sa school.
Baka hinahanap na ako ni Kiro ngayon. TvT
“Oky payn. ” sarkastikong sabi ko
=_= I gave up. Mahirap na if nakikipag away pa ako sa kanya.
“Let’s go… ” sabi niya at agad akong hinila
Kiro’s PoV
“Hayys… ” buntung-hininga na sambit ko at umupo sa silya ng nag iisa
Hinahanap ko si Macy sa paligid kaso wala eh. Wala rin si Gavin dito kaya wala akong malalapitan. Naiinip na ako dito na tipong halos maubos ang pasensya ko.
Nakita ko si Naomi na dumaan sa lab, na naka uniform with heels. May dala siyang books and I see na maganda ang posture niya the way she walks.
Since then, I admire her. But nahihirapan kong sabihin ‘toh. I don’t want to ruin ang friendship namin.
“Hey, Naomi… ” tawag ko sa kanya at saka lumapit
“Oh.. Kiro.. musta na?… ” tanong niya as she glanced.
Jesus Christ, she’s perfect. Don’t give me that look please… my little angel.
“Ayos lang ako. Nag-iisa. Hindi kasi pumasok si Gavin at si Macy kaya wala akong makakausap. Since we were friends, pede ba tayong mag usap?. It’s been a while… ” sabi ko
“Oh… kahapon eh nakita ko si Gavin na nandun sa playground ba yun kasama si Macy… ” sabi niya
O__o Wait. Tama ba ang narinig ko?.
“Did you saw her got beaten?. Umiiyak ba siya?. Anong nangyari?..” sunod sunod na tanong ko
“Macy is nervous. But walang ginawa si Gavin sa kanya. They were just talking… casually...” sabi niya
“Oh.. That’s good. ” I replied with a sigh
“Tell me Kiro… Do you like Macy?..” tanong niya
No, I like you.
“I like her as a friend. Nothing else. The way I care for her is just as a friend. ” I explained
“Eh?. I thought you liked her?. Well then, let’s talk outside. Vacant time rin namin and may sakit yung teacher namin… ” sabi niya na sanhi ng pag ngiti ko
“Of course. I’m glad that you’re here Naomi..” sabi ko
This time, I’ll confess.
Nasa likod na kami ng school, nakaupo sa isa sa mga lumang benches sa ilalim ng punong acacia. Presko ang hangin and silence covers us.
I stare at her, she is simple for me. Magaling lang siya mamorma pero hindi siya hilig mag apply ng dark make up sa mukha niya. Tama lang yung kulay sa mata niya.
I wonder why she’s wearing a bit of make up and na curious ako kung bakit siya naging fashionista.
I offered her chips and she accepted it with a smile on her face. I can’t help but to smile too as my heart melted. She’s like a fire that I can’t easily touch.
Aatras na lang muna ako sa confession. I’ll just enjoy kung ano muna kami ngayon.
“Kiro… it’s been a while… kamusta na?… ” tanong ni Naomi
“Ayos lang... I see you rarely at school.. what happened?..” tanong ko pabalik
“Some business purposes… sa overseas..” sabi niya na nakangiti
Hayys. Ba’t ba ako natutunaw sa mga ngiti mo?…
“Alam ba ni Macy na mag childhood friends tayo?..” tanong niya
“Di ko alam eh.. I can’t tell… ” sagot niya
Ilang oras ang lumipas, nag uusap pa rin kami at nagkakatuwaan. Masaya na ako dun and I think this is one of the most happiest memories in my life. I should treasure it.
Macy’s PoV
“Hayys. buhay naman parang life. Nakakapagod...” bulong ko
Hinatid ako ni Gavin sa school and here I am, buhay pa rin. xD
Kidding aside, hinahanap ko na ngayon si Kiro. Wala siya sa classroom eh. Di ko alam kung saan-saan siya sumusulpot.
Pero wala eh. =_= Nakakayamot na.
Di kaya absent si Kiro?.
Hinanap ko siya sa likod ng school at nakita ko siya sa isa sa mga benches.
‘Yun nga lang may kausap siyang iba. Si Naomi… yung Japanese girl na mukhang barbiedoll at maporma
With my two eyes nagkakatuwaan pa nga sila. I can’t blame them. Childhood friends kasi sila at mas nauna pa nga sila sa akin.
Di ko alam, pero nasasaktan na ako.
Tumakbo ako pabalik at agad hinanap ang banyo. I was running, until nahanap ko na ang banyo.
Agad ko itong sinara at umiyak.
I see the way Kiro smiles beautifully, nakakatunaw.. But too bad, di ako yung ningitian niya. His smile is different than the way he smiles at me. At yun ang masakit.
Kiro, for sure ma-let go ko ikaw. I promise I’ll try my best.
Nah. I guess secret crush ko lang siya. ^_^ I’ll just act na walang nangyari.
Hindi ko napansin na umiiyak na pala ako.
“Huy—”
“Ay pagong!..”
Pusang gala naman oh. =_=
“Ba’t ka umiiyak dyan?..”
Sino pa ba ang nagtatanong?. Si Gavin yan mga pre.
And then he held my hand and looked at my teary eyes.
“… Let’s go somewhere… ” sabi niya at tumango na lang ako
YOU ARE READING
The Unrequited Love
Random¹unrequited adjective un·re·quit·ed \ˌən-ri-ˈkwī-təd\ : not shared or returned by someone else : not requited : not reciprocated or returned in kind. PROLOGUE: hirap mong abutin.. kailan ko kaya ikaw maabot kahit impossible kitang abutin?. in hopele...
